മാൾട്ടയുടെ ചരിത്രം

ആമുഖം

വെറും 122 ചതുരശ്രമൈൽ (അതായത് കോട്ടയം ജില്ലയുടെ ഏതാണ്ട് ഏഴിലൊന്നുമാത്രം) വിസ്തീർണ്ണവും നാലേമുക്കാൽ ലക്ഷത്തിൽ താഴെ ജനസംഖ്യയുമുള്ള മാൾട്ട യൂറോപ്യൻ യൂണിയനിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ രാജ്യമാണ്.

പലരും വിചാരിക്കുന്നതുപോലെ മാൾട്ട ഒരു ഒറ്റദ്വീപല്ല, പല ദ്വീപുകൾ കൂടുന്ന ദ്വീപുസമൂഹമാണ്..

നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ കൊളോണിയൽവാഴ്ചയുടെ ചരിത്രം മാൾട്ടയ്ക്കുണ്ട്. നീണ്ട ചരിത്രമുള്ള ചെറിയ ദ്വീപ്..

ഇറ്റാലിയൻ ദ്വീപായ സിസിലിയുടെ തെക്കുവശത്തു യൂറോപ്പിന്റെയും വടക്കേ ആഫ്രിക്കയുടെയും ഇടയിൽ, മദ്ധ്യധരണ്യാഴിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന മാൾട്ടയെ ഫിനീഷ്യൻസ്, ഗ്രീക്ക്സ്,  റോമൻസ്, അറബ്‌സ്, നൈറ്റ്സ് ഓഫ് മാൾട്ട (Knights of Malta) എന്നിവരും, പിൽക്കാലത്തു ഫ്രാൻസ്, ബ്രിട്ടൻ എന്നീ രാജ്യങ്ങളും കീഴടക്കിഭരിച്ച നീണ്ട ചരിത്രമുണ്ട്.

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതികൾ ഏറെ ഏറ്റുവാങ്ങിയ മാൾട്ടയിൽ ജനതയ്ക്ക് ജോർജ് ക്രോസ്സ് അവാർഡ് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.

കണ്ടെയ്നർ, ചരക്ക് എന്നിവ വഹിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്ന കപ്പലുകളുടെ സഞ്ചാരപഥത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട  ഒരു  തുറമുഖം കൂടിയാണ് മാൾട്ട.

മാൾട്ടയുടെ ഏറ്റവും പ്രധാന വരുമാനം ടൂറിസമാണ്.

മാൾട്ടയുടെ ചരിത്രത്തിലേക്ക് വിശദമായി നോക്കാം.

പ്രാചീന ചരിത്രം

ചരിത്രകാരന്മാരുടെ അനുമാനമനുസരിച്ച ഹിമയുഗ കാലഘട്ടത്തിൽ മാൾട്ട ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി ഇറ്റലിയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു. ഏതാണ്ട് പതിനായിരം വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുമ്പ് ഹിമയുഗം അവസാനിച്ചപ്പോൾ സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുകയും മാൾട്ട ഒരു ദ്വീപുസമൂഹമായി പരിണമിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഏതാണ്ട് ബി.സി. 5,200-ൽ സിസിലിയിൽ നിന്നുമുള്ള ശിലായുഗകർഷകർ മാൾട്ടയിലേയ്ക്ക് കുടിയേറുകയും കാർഷികവൃത്തിയിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

കല്ലുകൾ കൊണ്ടും തടി കൊണ്ടും ഉണ്ടാക്കിയ പ്രാകൃതമായിരുന്നെങ്കിലും ലളിതമായ ഉപകാരണമായിരുന്നു അവർക്കുണ്ടായിരുന്നത്. പക്ഷെ, അവരുടെ സമൂഹത്തിൽ അപ്രതീക്ഷിതമായ പലതുമുണ്ടായിരുന്നു. 3,600 BC മുതൽ 2,500 BC വരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ മാൾട്ടയിലുള്ള Tarxien എന്ന സ്ഥലത്ത് നിരവധി ക്ഷേത്രങ്ങൾ അവർ നിർമ്മിക്കുകയുണ്ടായി. ഈ കാലത്തുതന്നെ Hypogeum എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഭൂഗർഭ അറകളും (Chambers) അവിടെ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടു. പാറയിൽ കൊത്തിയാണ് ഇവ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

എന്തോ കാരണത്താൽ 2,500 BC ആയപ്പോഴേയ്ക്കും ക്ഷേത്രനിർമ്മാണ സംസ്ക്കാരം അവിടെ പാടെ അവസാനിക്കുകയുണ്ടായി. എങ്കിലും മാൾട്ടീസ് ജനത പുരോഗമിച്ചുകൊണ്ടു തന്നെയിരുന്നു. അവർ പിത്തള കൊണ്ടുള്ള ആയുധങ്ങളും കാര്ഷികോപകരണങ്ങളും നിർമ്മിക്കാൻ എങ്ങനെയോ പരിശീലിച്ചു.

ഫിനീഷ്യൻ അധിനിവേശവും റോമൻ സാമ്രാജ്യവും 

ബി.സി. 800-ൽ ഫിനീഷ്യൻസ് മാൾട്ടയിലെത്തി.

ഇന്നത്തെ ലബനോൻ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള, സംസ്ക്കാരസമ്പന്നരും, കപ്പൽയാത്രികരും വാണിജ്യപ്രമുഖരുമായിരുന്നു ഫിനീഷ്യൻസ്. ഇന്നത്തെ ടർക്കി, ഇസ്രായേൽ, ലെബനൻ, സിറിയ എന്നീ രാജ്യങ്ങളുടെ ഭാഗങ്ങൾ ചേർന്നതായിരുന്നു അന്നത്തെ ഫിനീഷ്യ (Phoenicia). അവർ കീഴടക്കിയ ദ്വീപിനെ അവർ അവരുടെ ഭാഷയിൽ അഭയം (Shelter or Haven) എന്നർത്ഥം വരുന്ന മാലെറ്റ് (Malet) എന്നു വിളിച്ചു. ആ വാക്കിൽനിന്നാണ് മാൾട്ട എന്ന പേരുണ്ടായത്.

480 ബി.സി.യിൽ ഫിനീഷ്യൻസ് വടക്കേ ആഫ്രിക്കയുടെ തീരത്തു കാർത്തേജ് (Carthage) എന്നൊരു നഗരം സ്ഥാപിച്ചു. ബി.സി. 400 മുതൽ മാൾട്ട കാർത്തേജിന്റെ കീഴിലായി. അവരുടെ ഭരണം ഏതാണ്ട് 250 വർഷങ്ങൾ നീണ്ടുനിന്നു.

ബി.സി. 218-ൽ അന്നത്തെ ഏറ്റവും പ്രബലശക്തിയായിരുന്ന റോമാക്കാർ മാൾട്ടയെ കീഴടക്കി തങ്ങളുടെ ഭരണത്തിന് കീഴിലാക്കി. റോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അധിനിവേശ കാലത്തു മാൾട്ട വളരെയേറെ അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുകയുണ്ടായി. രാജ്യം Honey, Sailcloth എന്നിവയ്ക്ക് പ്രസിദ്ധമായി.

മാൾട്ടയും ഐതിഹ്യങ്ങളും

എല്ലാ രാജ്യങ്ങൾക്കുമുള്ളതുപോലെ മാൾട്ടയ്ക്കുമുണ്ട് സ്വന്തമായ ചില ഐതിഹ്യങ്ങൾ.

ഹോമറിന്റെ ഇലിയഡ്, ഒഡീസി, എന്നീ കൃതികളിലൂടെ പ്രസിദ്ധിനേടിയ ട്രോജന് യുദ്ധത്തിനുശേഷം യുദ്ധത്തിലെ വീരനായകനായ ഒഡീസ്യസും  സംഘവും സ്വന്തം രാജ്യത്തേയ്ക്ക് കപ്പലിൽ മടങ്ങി. (അതിന്റെ കഥയാണ് ഒഡീസി).

മടക്കയാത്രയിൽ ഇസ്മാറോസ് (Ismaros) എന്ന ദ്വീപിൽ നിന്നുമവർ താമരഭോജികളുടെ (Lotus Eaters) ദ്വീപിലെത്തി. ഒഡീസ്യസ് ദ്വീപുവാസികളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് തന്റെ കുറെ ആളുകളെ അയച്ചു. ദ്വീപുവാസികൾ നൽകിയ താമരയിൽനിന്നുമുണ്ടാക്കിയ തേൻ (Nectar) കഴിച്ച അവർക്ക് സ്വന്തം നാട്ടിലേക്കും വീട്ടിലേക്കും മാടങ്ങണമെന്ന ആഗ്രഹം തീരെ ഇല്ലാതായി. ഒഡീസ്യസ് അവരെ അവിടെത്തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു സ്വന്തം നാടായ ഇത്താക്കയിലേയ്ക്ക് മടങ്ങി.

ഒഡീസിയിൽ പരാമർശിക്കുന്ന താമരഭോജികളുടെ ദ്വീപ് മാൾട്ടയാണെന്ന് അന്നാട്ടുകാർ അവകാശപ്പെടുന്നു.  ഈ അവകാശവാദം മറ്റു പലരും ഉന്നയിക്കുന്നുണ്ട്.

മറ്റൊരു ഐതിഹ്യം ക്രിസ്തുമതം ഇന്നത്തെ രീതിയിലാകാൻ കാരണക്കാരനായ വിശുദ്ധ പൗലോസ് (സെന്റ് പോൾ) തന്റെ റോമിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കിടയിൽ കപ്പലപകടത്തിൽ പെട്ട് 60 എ.ഡിയിൽ മാൾട്ടയിൽ എത്തിയെന്നും മാൾട്ടയിൽ ജനതയെ അദ്ദേഹം ക്രിസ്ത്യാനികളാക്കിയെന്നുമാണ്.

ചുരുക്കത്തിൽ, മലയാളിക്രിസ്ത്യാനിയ്ക്ക് സെന്റ് തോമസ് ആരാണോ അതാണ് മാൾട്ടീസ് ജനതയ്ക്ക് സെന്റ് പോൾ. രാജ്യത്തെ നൂറുകണക്കിന് (365 പള്ളികൾ എന്നൊരു കണക്ക് എവിടെയോ കണ്ടു) പള്ളികളിൽ നല്ലൊരു ശതമാനം സെന്റ് പോളിന്റെ പേരിലാണ്.. (കുഞ്ഞാടുകളുടെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ, "വിശുദ്ധ പൗലോസിന്റെ നാമധേയത്തിൽ.").

മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടായപ്പോഴേയ്ക്കും മാൾട്ടയിലെ ഭൂരിപക്ഷം ജനവും കൃസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.

നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ റോമൻ സാമ്രാജ്യം രണ്ടായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു. കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറുമായി. മാൾട്ട, പിന്നീട് ബൈസന്റൈൻ സാമ്രാജ്യം എന്നറിയപ്പെട്ട, കോൺസ്റ്റാന്റിനോപ്പിൾ ആസ്ഥാനമായ കിഴക്കൻ റോമൻ ശാഖയ്ക്കാണ് മാൾട്ടയുടെ ഭരണം ലഭിച്ചത്. എ.ഡി. 533-ൽ സിസിലിയിൽ നിന്നും വടക്കേ ആഫ്രിക്കയിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്ത ബെലിസാറിയസ് എന്ന ബൈസന്റൈൻ ജനറൽ അവിടെ താങ്ങുകയുണ്ടായി. അതിനുശേഷം മാൾട്ട ബൈസന്റൈൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ കീഴിലുള്ള സിസിലിയൻ പ്രവിശ്യയുടെ ഭാഗമായി.

ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ മാൾട്ടയ്ക്ക് അറബികളുടെ ആക്രമണം നേരിടേണ്ടി വന്നു. അവരെ ചെറുക്കുവാനായി പല സന്യാസാശ്രമങ്ങളുടെയും ചുറ്റും കോട്ടകൾ കെട്ടിപ്പൊക്കി.

ഇതിനിടയിൽ ഗ്രീക്കുകാരും മാൾട്ട ആക്രമിച്ചു കീഴ്പ്പെടുത്തി എന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. പക്ഷെ, ഈ വിശ്വാസത്തിന് ഉപോൽബലകമായി കാര്യമായ തെളിവുകൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല. പക്ഷെ, ഒരു ഗ്രീക്ക് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ മാൾട്ടയിലുണ്ട്.

അറബികളുടെ ആഗമനം

എ.ഡി. 870-ൽ അറബികൾ മാൾട്ടയെ ആക്രമിച്ചു കീഴടക്കി. അവർ രണ്ടുനൂറ്റാണ്ടു കാലം അവിടെ ഭരിക്കുകയുണ്ടായി. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ അറബി സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ കാര്യമായ സ്വാധീനം മാൾട്ടയിൽ ഉണ്ടായി. ഏറ്റവും പ്രകടമായ സ്വാധീനം കാണാൻ കഴിയുന്നത് മാൾട്ടീസ് ഭാഷയിലാണ്. ഇത്രയേറെ കൂട്ടർ മാൾട്ടയെ കൈയടക്കി വച്ചെങ്കിലും മാൾട്ടീസ് ഭാഷ അറബി ഭാഷയുടെ ഒരു വകഭേദമാണ്.

മാൾട്ട മധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ

ഫ്രാൻസിലെ നോര്മണ്ടിയിൽ നിന്നുമെത്തി, സിസിലിയിൽ ഭരണം നടത്തിയിരുന്ന നോർമൻവംശജനായ കൗണ്ട് റോജർ 1090-ൽ അറബികളുടെ കൈയിൽനിന്നും മാൾട്ട പിടിച്ചെടുത്തു. അടുത്ത വര്ഷം ഈ കൗണ്ട് റോജർ അറബികളെ സിസിലിയിൽനിന്നും തുരത്തുകയുണ്ടായി. അങ്ങനെ രണ്ടാംവട്ടവും മാൾട്ട സിസിലിയുടെ ഭാഗമായി. പക്ഷെ നോർമൻ ഭരണാധികാരികൾ മാൾട്ടയുടെ കാര്യത്തിൽ കാര്യമായ ശ്രദ്ധ കാണിച്ചില്ല.

1266-ൽ ഫ്രഞ്ചുകാർ സിസിലിയും മാൾട്ടയും പിടിച്ചെടുത്തു. പക്ഷെ, അധികം താമസിയാതെ സ്‌പെയ്‌ന്റെ ഭാഗമായിരുന്ന അറഗോൺ (Aragon) എന്ന നാട്ടുരാജ്യം മാൾട്ടയും സിസിലിയും പിടിച്ചടക്കി.. (ഹെൻറി എട്ടാമന്റെ ഭാര്യ, കാതറൈൻ (Catherine of Aragon) ഈ പറഞ്ഞ  അറഗോൺകാരിയായിരുന്നു).

1412-ൽ മാൾട്ടയുടെ ഭരണം അറഗോണിൽ നിന്നും കാസ്റ്റീൽ എന്ന മറ്റൊരു സ്പാനിഷ് നാട്ടുരാജ്യത്തിന്റെ കൈയിലായി. കാലക്രമേണ അറഗോൺ, കാസ്റ്റീൽ എന്നീ നാട്ടുരാജ്യങ്ങൾ തമ്മിൽ ലയിച്ചു. അങ്ങനെ മാൾട്ട ഒരു സ്പാനിഷ് കോളനിയായി.

1530-ൽ ഭരണം വീണ്ടും മാറി. ആ വര്ഷം സ്പാനിഷ് രാജാവ് മാൾട്ടയെ നൈറ്റ്സ് ഓഫ് സെന്റ് ജോൺ (Knights of St John) എന്ന കൂട്ടർക്ക് വിട്ടുകൊടുത്തു..

ആരാണീ നൈറ്റ്സ് ഓഫ് സെന്റ് ജോൺ?

പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ യൂറോപ്പിലെ വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നും ജറുസലേമിലേയ്ക്ക് തീർഥാടനത്തിനായി വിശ്വാസികൾ പോയിരുന്നു. അങ്ങനെയെത്തുന്ന തീർഥാടകാരിൽ രോഗികളാകുന്നവരെ ശുശ്രൂഷിക്കാനായി ഇറ്റാലിയൻ കച്ചവടക്കാർ ഒരു സംഘം രൂപീകരിച്ചു. അവർ Order of St John of Jerusalem എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. 1113-ൽ ഇതിന് പോപ്പിന്റെ അംഗീകാരവും ലഭിച്ചു.

കുരിശുയുദ്ധക്കാലത്ത് ഇക്കൂട്ടരും പടയാളികളായി.  യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നതിനൊപ്പം അവരുടെ ആതുരശുശ്രൂഷ തുടരുകയും ചെയ്തു. പിന്നീട് അവർ കത്തോലിക്കാസഭയുടെ മിലിട്ടറി വിഭാഗമായി പരിണമിച്ചു.

ഇവർ മാത്രമല്ല സഭയുടെ മിലിട്ടറിവിഭാഗമായി മറ്റൊരു കൂട്ടരും ഉണ്ടായിരുന്നു - ജർമ്മൻ ആസ്ഥാനമായ Teutonic Knights.

സഭാചരിത്രത്തിൽ ഇവരെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമശങ്ങൾ കാണാൻ സാധ്യതയില്ല.

പിൽക്കാലത്തു "Order of St John of Jerusalem" വെറും Knights of St John എന്നറിയപ്പെട്ടു. നമുക്കവരെ യോഹന്നാൻ പടയാളികൾ എന്നു വിളിക്കാം.

1291-ൽ പരാജിതനായ ക്രിസ്ത്യാനികളെ ജറുസലേമിൽനിന്നും മുഹമ്മദീയർ തുരത്തിയപ്പോൾ യോഹന്നാൻ  പടയാളികൾ സൈപ്രസിലെത്തി. 1310-ൽ അവർ Rhodes എന്ന ഗ്രീക്ക് ദ്വീപിലെത്തി. 1523-ൽ തുർക്കികൾ Rhodes കൈയടക്കിയതോടെ യോഹന്നാൻ പടയാളികൾക്ക് താമസിക്കാൻ സ്ഥലമില്ലാത്ത അവസ്ഥയുണ്ടായി. ഈ വിഷമഘട്ടത്തിൽ സ്പാനിഷ് രാജാവ് അവരുടെ സഹായത്തിനെത്തി, അവർക്ക് മാൾട്ട നൽകി. 1530-ൽ അങ്ങനെ Knights of St John മാൾട്ടയിലെത്തിച്ചേർന്നു.

യോഹന്നാൻ പടയാളികളുടെ മാൾട്ട

1530-ൽ മാൾട്ടയിലെത്തിയ ഇക്കൂട്ടർ അധികം താമസിയാതെതന്നെ (1562-ൽ) സ്‌പെയിനിന്റെ ചുവടുപിടിച്ചു മാൾട്ടയിലും ഇൻക്വിസിഷൻ കൊണ്ടുവന്നു. കത്തോലിക്കാസഭയുടെ പ്രബോധനങ്ങളോട് വിയോജിക്കുന്നവരെ തിരഞ്ഞുപിടിച്ചു അതിക്രൂരമായി ശിക്ഷിക്കുന്ന കലാപരിപാടിയായിരുന്നു ഇൻക്വിസിഷൻ.

കൃഷിയ്ക്ക് അനുയോജ്യമായ, വളക്കൂറുള്ള മണ്ണായിരുന്നില്ല മാൾട്ടയിൽ. മറ്റു പല കാരണങ്ങളാലും ഇവർക്ക് മാൾട്ട അത്ര ആകർഷകമായി തോന്നിയില്ല. എങ്കിലും മറ്റു ഗത്യന്തരമില്ലാതെ അവിടെത്തന്നെയവർ താവളമുറപ്പിച്ചു.

കാലം കുറെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും യോഹന്നാൻ പടയാളികളുടെ തുർക്കിവൈര്യം ശമിച്ചില്ല. അവർ തുർക്കികളെ പ്രകോപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

നൈറ്റ്സ് ഓഫ് സെന്റ് ജോൺ മാൾട്ടയിൽ ചുവടുറപ്പിച്ചു മുപ്പത്തഞ്ചു വര്ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തുർക്കികൾ മാൾട്ട ആക്രമിച്ചു പിടിച്ചെടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. 81 കപ്പലും മുപ്പതിനായിരം യോദ്ധാക്കളുമായി, 1565 മെയ്മാസം പതിനെട്ടാം തിയതി അവർ മാൾട്ടയിലെത്തി. കപ്പലുകൾ Marsaxlokk എന്ന സ്ഥലത്തെത്തി, പട്ടാളം Marsa എന്ന സ്ഥലത്തു തമ്പടിച്ചു.

അക്കാലത്തു യോഹന്നാൻ പടയാളികളുടെ തലവൻ (അന്നുമിന്നും Grand Master of the Knights of St John) എഴുപതു വയസ് പ്രായമുണ്ടായിരുന്ന, ഫ്രഞ്ച് സ്വദേശി, Jean Parisot de la Valette (1494-1568) എന്നൊരാളായിരുന്നു. പക്ഷെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൈന്യം വെറും 9000 പേരുമാത്രമായിരുന്നു. .പിന്നീടങ്ങോട്ട് പൊരിഞ്ഞ, ക്രൂരമായ യുദ്ധമാണ് നടന്നത്. ഇരുഭാഗത്തും കനത്ത ആൾനാശമുണ്ടായി. ആ വര്ഷം സെപ്റ്റംബർ മാസത്തിൽ സിസിലിയിൽനിന്നും 8000 പേരടങ്ങുന്ന സൈന്യം മാൾട്ടയുടെ സഹായത്തിനെത്തുകയും ഇതേത്തുടർന്ന് തുർക്കികൾ മാൾട്ട പിടിച്ചടക്കാനുള്ള ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു പിന്തിരിയുകയും ചെയ്തു.

അക്കാലത്തു ഇപ്പോൾ മാൾട്ടയുടെ തലസ്ഥാനമായ വാലെറ്റ വിജനമായ പ്രദേശമായിരുന്നു. തുർക്കികളുടെ തുടരാക്രമണം ഭയന്ന അധികൃതർ ഒരു വലിയ കോട്ട നിർമ്മിച്ച് അതിൽ പ്ലാൻ ചെയ്ത ഒരു നഗരം സ്ഥാപിച്ചു. (ഡ്രോയിംഗ് ബോർഡിൽ വരച്ചുണ്ടാക്കിയ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ നഗരം എന്ന വിശേഷണം വാലെറ്റയ്ക്ക് സ്വന്തമാണ്). നിർമ്മാണപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ആരംഭം 1566 മാർച്ചുമാസം ഇരുപത്തെട്ടാം തിയതിയായിരുന്നു. 1568-ൽ തന്റെ എഴുപത്തിമൂന്നാം വയസിൽ തുർക്കികളുടെ ആക്രമണത്തെ പ്രതിരോധിച്ച ഗ്രാൻഡ് മാസ്റ്റർ Vallette അന്തരിച്ചു. പുതിയ നഗരത്തിന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരുകൊടുത്തു.

പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ തുർക്കിയുടെ ഭീക്ഷണി തുടർന്നു. പക്ഷെ, കാലാന്തരത്തിൽ തുർക്കിയുടെ ഓട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യം ക്ഷയിക്കുകയുണ്ടായി.

യോഹന്നാൻ പടയാളികളുടെ പ്രാഥമിക കർത്തവ്യം ആതുരസേവനമായിരുന്നല്ലോ. അവരത് പാടേ മറന്നില്ല. 1574-ൽ അവർ വാലെറ്റയിൽ Sacra Infermeria എന്നൊരു ആശുപത്രി സ്ഥാപിച്ചു. 1576-ൽ അന്നത്തെ ഗ്രാൻഡ് മാസ്റ്റർ, Cottoner ഈ ആശുപത്രിയിൽ അനാട്ടമിയുടെയും സർജറിയുടെയും പഠനം ആരംഭിച്ചു.

1693-ൽ മാൾട്ട വലിയൊരു ഭൂകമ്പത്തിന്റെ ഇരയായിട്ടുണ്ട്.

പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടായപ്പോഴേയ്ക്കും യോഹന്നാൻ പടയാളികൾ സുഖലോലുപരായി. മദിരയിലും മദിരാക്ഷിയിലും മുഴുകിയ അവർ ജനങ്ങളിൽ നിന്നും അകന്നു.

യോഹന്നാൻ പടയാളികളുടെ ഭരണം അവസാനിപ്പിച്ചത് നെപ്പോളിയൻ ബോണോപ്പാർട്ടാണ്.

1798-ൽ നെപ്പോളിയൻ മാൾട്ടയെ തന്റെ അധീനതയിലാക്കി. ആറു ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം അദ്ദേഹം തിരിച്ചു പോയെങ്കിലും മാൾട്ടയെ സംരക്ഷിക്കാനായി നാലായിരം പട്ടാളക്കാരെ നിയോഗിച്ചിട്ടാണ് അദ്ദേഹം മടങ്ങിയത്. നെപ്പോളിയൻ മാൾട്ടയെ വേണ്ടവിധം കൊള്ളയടിച്ചു. പക്ഷെ, ഒരു നല്ല കാര്യം അദ്ദേഹം ചെയ്തു. 1562-ൽ തുടങ്ങിയ ഇൻക്വിസിഷൻ അദ്ദേഹം അവസാനിപ്പിച്ചു.

ഇതോടെ നൈറ്റ്സ് ഓഫ് സെന്റ് ജോൺ ഭരണം മാൾട്ടയിൽ എന്നന്നേയ്ക്കുമായി അവസാനിച്ചു.

മാൾട്ട കൈയടക്കിയ എല്ലാ ശക്തികളുടെയും അടയാളങ്ങൾ മാൾട്ടയിൽ കാണാം. ഇതിൽ മായ്ക്കാനാവാത്ത അടയാളം യോഹന്നാൻ പടയാളികളുടെ തന്നെയാണ്. അവരുടെ സാന്നിദ്ധ്യം ഇന്നും മാൾട്ടയിലുണ്ട്.

യോഹന്നാൻ പടയാളികൾ ഇന്ന് "നൈറ്റ്സ്  ഓഫ് മാൾട്ട" എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഈയടുത്തകാലത്തു അവരെക്കുറിച്ചു ചില വാർത്തകൾ കണ്ടിരുന്നു. ആ വാർത്തകളുടെ ലിങ്ക് ചുവടെ കൊടുക്കുന്നു.

https://www.thetablet.co.uk/news/8488/pope-blocks-recruitment-as-knights-of-malta-tussle-for-control-of-order

https://www.thetablet.co.uk/news/11312/wikileaks-docs-reveal-background-to-knights-of-malta-condom-row

ബ്രിട്ടീഷ് മാൾട്ട

രണ്ടു വര്ഷം മാത്രമാണ് നെപ്പോളിയന്റെ ഭരണം മാൾട്ടയിൽ നീണ്ടുനിന്നത്. അതിനോടകം മാൾട്ടീസ് ജനത ഫ്രഞ്ചുകാർക്കെതിരെ തിരിയുകയും അവർ ബ്രിട്ടനോട് സഹായം അഭ്യർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ ബ്രിട്ടൻ മാൾട്ടയെ തങ്ങളുടെ കോളനിയാക്കി.

1814-ൽ ഒപ്പുവച്ച പാരീസ് കരാറിൽ മറ്റു യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങൾ മാൾട്ടയെ ബ്രിട്ടീഷ് കോളനിയായി അംഗീകരിച്ചു.

1853 മുതൽ 1856 വരെ നടന്ന ക്രൈമിയൻ യുദ്ധത്തിനായി ബ്രിട്ടനിൽ നിന്നും പോയ പട്ടാളക്കാർ മാൾട്ടവഴി വന്നതുകൊണ്ട് മാൾട്ടയ്ക്ക് സാമ്പത്തികമായി ഗണ്യമായ നേട്ടമുണ്ടായി. സ്യൂയസ് കനാൽ തുറന്നതോടെ കൂടുതൽ കപ്പലുകൾ മെഡിറ്ററേനിയന് കടലിലൂടെ പോകാനിട വന്നതും മാൾട്ടയെ സമ്പന്നമാക്കി. 1883-ൽ വാലെറ്റ മുതൽ മദീന വരെ ഒരു റെയിൽപാതയും ബ്രിട്ടൻ നിർമ്മിച്ചു.  പഴയ റയിൽഗതാഗതം ഇന്നില്ല.

മാൾട്ടക്കാർക്ക് ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരിന്റെ ഭരണത്തിൽ പരിമിതമായ ഭാഗദേയം നൽകുകയുണ്ടായി.

ബ്രിട്ടന്റെ കീഴിൽ ജനത അത്ര സംതൃപ്തരായിരുന്നില്ല. ബ്രിട്ടനെതിരെ നിരവധി കാലാപങ്ങൾ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുകയും വളരെയധികംപേര് മാൾട്ടയിൽ നിന്നും മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറുകയും ചെയ്തു.

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടതിന്റെ പിറ്റേദിവസംതന്നെ ഇറ്റലി മാൾട്ടയിൽ ബോംബിട്ടു. ബ്രിട്ടൻ സഹായഹസ്തം നീട്ടിയെങ്കിലും ഇറ്റലിയോടൊപ്പം ജർമ്മനിയും ബോംബിടുന്ന കാര്യത്തിൽ പങ്കാളികളായതോടെ മാൾട്ടയുടെ കാര്യം വളരെ കഷ്ടത്തിലാക്കി. യുദ്ധക്കെടുതികൾ വളരെയധികം അവർക്ക് ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്നു.

യുദ്ധാനന്തരം മുപ്പതു മില്യൺ പൗണ്ടിന്റെ സഹായം ബ്രിട്ടൻ നൽകിയെങ്കിലും മാൾട്ടയിലെ ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയിരുന്നത് സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്.

1964-ൽ സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ച മാൾട്ട റിപ്പബ്ലിക്കായത് പത്തുവർഷങ്ങൾക്കുശേഷം 1974-ൽ മാത്രമാണ്.

യൂറോപ്യൻ യൂണിയൻ അംഗത്വം

സ്വാതന്ത്യാനന്തരം മാൾട്ട വളരെയധികം അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിച്ചു. ടൂറിസത്തിനു പുറമെ ഇലക്ട്രോണിക്ക്സ്, ഫർമസ്യൂട്ടിക്കൽസ് എന്നീ മേഖലകളിൽ നിന്നും ഇപ്പോൾ നല്ല വരുമാനം ലഭിക്കുന്നുണ്ട്.

2004-ൽ യൂറോപ്യൻ യൂണിയൻ അംഗത്വം നേടി. 2008 ജനുവരി ഒന്നാം തിയതി മുതൽ മാൾട്ട യൂറോയെ തങ്ങളുടെ കറൻസിയായി സ്വീകരിച്ചു.

ഇന്ന് മാൾട്ട ലോകത്തിന്റെ വിവിധഭാഗങ്ങളിലുള്ള കള്ളപ്പണക്കാരുടെ അഭയകേന്ദ്രമാണ്. കള്ളപ്പണക്കാരല്ലാത്ത നിരവധി ഇന്ത്യാക്കാരും (മലയാളികൾ ഉൾപ്പടെ) മാൾട്ടയിലേയ്ക്ക് കുടിയേറിയിട്ടുണ്ട്.

പോളണ്ട് - ഹൃസ്വചരിത്രം

മധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ പോളണ്ട്.

പത്താംനൂറ്റാണ്ടു മുതലാണ് പോളണ്ടിന്റെ ലിഖിതചരിത്രം തുടങ്ങുന്നത്. അക്കാലത്ത പിയാസ്റ്റ് (Piast) പരമ്പരയിൽപെട്ടവരായിരുന്നു രാജ്യത്തെ ഭരണാധികാരികൾ. 960 മുതൽ 992 വരെ Mieszko എന്നു പേരുള്ള  രാജാവായിരുന്നു ഭരണത്തിൽ 966-ൽ അദ്ദേഹം കൃസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചതോടെ പോളണ്ട് ക്രിസ്ത്യൻ രാജ്യമായി മാറി.

1102 മുതൽ 1138 വരെ പോളണ്ടിന്റെ ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന Boleslaw the Wrymouth, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണശേഷം രാജ്യം തന്റെ പുത്രന്മാർക്കായി വീതിച്ചുകൊടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതോടെ പോളണ്ടിന്റെ ശക്തി ഗണ്യമായി ക്ഷയിച്ചു.

1201 മുതൽ 1238 വരെ പോളണ്ടിന്റെ രാജാവായിരുന്ന ഹെൻറി (Henry the Bearded) പോളണ്ടിനെ വീണ്ടും ശക്തമാക്കി.. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ, യാദ്വീഗ (Jadwiga) ജർമ്മൻ കച്ചവടക്കാരെയും ക്രാഫ്റ്റ്‌സ്മാന്മാരെയും പോളണ്ടിലേയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചുവരുത്തി. അവർ രാജ്യത്തെ കുറെയൊക്കെ മാറ്റിമറിച്ചു. ജർമ്മൻ നിയമവ്യവസ്ഥ പ്രാബല്യത്തിലുള്ള നഗരങ്ങളും പട്ടണങ്ങളും ഉണ്ടായിവന്നു, തരിശായി കിടന്നിരുന്ന സ്ഥലങ്ങൾ അവർ കൃഷിയിടങ്ങളാക്കി.

ഹെൻറിയുടെ കാലശേഷം 1241-ൽ പോളണ്ടിനെ മംഗോളിയൻസൈന്യം (പോളണ്ടുകാരുടെയിടയിൽ ഇവർ "ടാർട്ടാർ" എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്) ആക്രമിക്കുകയും Legnica എന്ന സ്ഥലത്തുവച്ചു നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ പോളണ്ടിനെ തോൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പക്ഷെ, ഭാഗ്യത്തിന് താമസിയാതെ മംഗോളിയക്കാർ പിൻവാങ്ങി.

പോളണ്ട് അടുത്ത ആക്രമണം നേരിട്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായേക്കാവുന്നവരിൽ നിന്നാണ്.

യൂറോപ്പിലെ പേഗൻ വിശ്വാസക്കാരെ ക്രിസ്ത്യൻപാതയിൽ കൊണ്ടുവരാനായി ജർമ്മനിയിലെ ക്രിസ്ത്യൻ സന്യാസസമൂഹം ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു സൈന്യമാണ് Teutonic Knights എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നത്. ക്രൂരതയുടെ കാര്യത്തിൽ അക്കാലത്തെ മറ്റു ആക്രമണകാരികളുടെ ഒട്ടും പിറകിലായിരുന്നില്ല ഈ ട്ട്യൂട്ടോണിക്ക് നൈറ്റ്സ്. 1308-ൽ അവർ പോളണ്ടിനെ ആക്രമിക്കുകയും രാജ്യത്തെ പോമറേനിയ (Pomerania) എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രദേശം തങ്ങളുടേതാക്കുകയും ചെയ്തു. ആ പ്രദേശത്തുണ്ടായിരുന്ന ഗഡാൻസ്ക്ക് നഗരം അവർക്ക് ദാൻസിഗ് (Danzig) ആയി.

പക്ഷെ, താമസിയാതെ കാസിമിയേഴ്‌സ് മൂന്നാമൻ (Kazimierz the Great - reigned 1333-1370) രാജാവായതോടെ പോളണ്ട് വീണ്ടുമൊരു പ്രബലശക്തിയായി. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്ത് പോളണ്ട് റഷ്യയുടെ കുറെ ഭാഗങ്ങൾ തങ്ങളുടെ അധീനതയിലാക്കി. നിരവധി ഭരണപരിഷ്‌ക്കാരങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കുകയും പോളണ്ടിലെ പ്രഥമ യൂണിവേഴ്സിറ്റി (ക്രാക്കോവിലെ Jagiellonian University) സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു.

ക്രാക്കോവിലെ യാഗിലോണിയൻ യൂണിവേഴ്സിറ്റി 

പോളണ്ടിൽ വലിയ ജൂതസമൂഹമുണ്ടാകാൻ കാരണം ഈ കാസിമിയേഴ്‌സാണ്. അദ്ദേഹം ജൂതന്മാരെ സംരക്ഷിക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

പതിനാലു മുതൽ പതിനാറു വരെയുള്ള രണ്ടു നൂറ്റാണ്ടുകാലം പോളണ്ടിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മഹത്തരമായ ഒരു കാലയളവായിരുന്നു. പക്ഷെ, അതിനുശേഷം രാജാക്കന്മാർ ക്ഷയിക്കുകയും പ്രഭുക്കന്മാർ ശക്തരാവുകയും ചെയ്തു.

കാസിമിയേഴ്‌സിന്റെ കാലശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനന്തരവനും ഹംഗറിയിലെ രാജാവുമായിരുന്ന ലൂയി (Louis) പോളണ്ടിലെ രാജാവായി. തന്റെ കാലശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രീയായിരുന്ന (മറ്റൊരു) ജാദ്വിഗയെ ഭരണമേല്പിക്കാൻ ലൂയി ആഗ്രഹിച്ചു. ഇതിനായി പ്രഭുക്കളുമായി നടത്തിയ ചർച്ചകളിൽ പല വിട്ടുവീഴ്ചകളും ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. ഇതിന്റെ ഫലമായി പ്രഭുക്കന്മാരെ നിവരവധി നികുതികളിൽനിന്നും ഒഴിവാക്കി. 1374-ലെ Privilege of Koszyce എന്നറിയപ്പെടുന്ന കരാറിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പ്രഭുക്കൾക്ക് കൂടുതൽ അവകാശങ്ങൾ ലഭിക്കുകയും അവരുടെ സമ്മതമില്ലാതെ പ്രധാനപ്പെട്ട തീരുമാനങ്ങളൊന്നും എടുക്കാൻ പാടില്ല എന്ന വ്യവസ്ഥയുമുണ്ടായി.

1384-ൽ പോളണ്ടിലെ പ്രഭുക്കളുടെ സമ്മതത്തോടെ ജാദ്വിഗ പോളണ്ടിന്റെ രാഞ്ജിയായി. ലിത്വേനിയ എന്ന രാജ്യത്തെ ഗ്രാൻഡ് ഡ്യുക്കായിരുന്ന Jagiello-ണുമായി അവരുടെ വിവാഹവും നടത്തി. ഇതോടെ Jagiello പോളണ്ടിൽ "വ്ലാഡിസ്ളാവ് രണ്ടാമൻ" എന്നറിയപ്പെട്ടു, ഒപ്പം പോളണ്ടും ലിത്വേനിയും സഖ്യരാഷ്ട്രങ്ങളാവുകയും ചെയ്തു. 1386-1434 കാലയളവിൽ ഭാര്യക്കൊപ്പം അധികാരം പങ്കിട്ട വ്ലാഡിസ്ളാവിന്റെ കാലത്താണ് പോളണ്ട് കത്തോലിക്കാസഭയുടെ കീഴിലാകുന്നത്.

1410-ൽ ഗ്രുണ്ട്വാൾഡിൽ (Grundwald) വച്ചുനടന്ന യുദ്ധത്തിൽ പോളണ്ടും ലിത്വേനിയും ട്ട്യൂട്ടോണിക്ക് നൈറ്റ്സിനെ പരാജയപ്പെടുത്തി. 1453-ൽ പോമറേനിയയിലെ ജനങ്ങൾ ജർമ്മൻകാർക്കെതിരെ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ സംഘടിപ്പിക്കുകയും അവരെ സഹായിക്കാൻ രാജാവിനോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തു. പതിമൂന്നു വര്ഷം നീണ്ടുനിന്ന കലാപത്തിനുശേഷം ഗഡാൻസ്ക്ക് ഉൾപ്പെടുന്ന പോമറേനിയ വീണ്ടും പോളണ്ടിന്റെ ഭാഗമായി.

പതിനാറാംനൂറ്റാണ്ടിൽ പോളണ്ട് സാമ്പത്തികമായും  വിദ്യാഭ്യാസപരമായും  വളർച്ച നേടി. ഈ കാലത്താണ് (1473-1543) പോളണ്ടിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തനായ ശാസ്ത്രജ്ഞൻ, നിക്കോളാസ് കോപ്പര്നിക്കസ് (Nicolaus Copernicus) ജീവിച്ചത്. ഭൂമിയാണ് സൂര്യനെ വലംവയ്ക്കുന്നതെന്ന കോപ്പര്നിക്കസിന്റെ തിയറി അന്നൊരു വലിയ വിപ്ലവമായിരുന്നു.

ഈ കാലഘട്ടത്തിലാണ് ജർമ്മനിയിൽ നിന്നാരംഭിച്ച നവോത്ഥാനപ്രസ്ഥാനം യുറോപ്പിലാകെ അലയടിക്കുന്നത്. ഇതിന്റെ സ്വാധീനം പോളണ്ടിലുമുണ്ടായി. പോളണ്ടിലെ പ്രൊട്ടസ്റ്റണ്ടുകാർ ലൂഥറൻസ്, കാൽവിനിസ്റ്റ്സ് (Lutherans and Calvinists) എന്ന രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളായി. 1560-ൽ ഈശോസഭക്കാർ (Jesuits) പോളണ്ടിലെത്തി നിരവധി വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ തുടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നതിനൊപ്പം പ്രൊട്ടസ്റ്റൻഡ് പ്രസ്ഥാനത്തെ തകർക്കാനും ശ്രമിച്ചു. എങ്കിലും Compact of Warsaw എന്നറിയപ്പെടുന്ന 1573-ലെ കരാറിൽ അവർക്ക് ആരാധനാസ്വാതന്ത്ര്യം നൽകി.

1572-ൽ അനന്തരാവകാശികളില്ലാതെ Jagiellonian രാജാവ് മരിച്ചതിനെത്തുടർന്ന് പോളണ്ടിലെ എല്ലാ പ്രഭുക്കന്മാരും ചേർന്നുള്ള അസംബ്ലി രാജാവിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ തുടങ്ങി. 1596-ൽ പോളണ്ടിന്റെ തലസ്ഥാനം ക്രാക്കോവിൽ നിന്നും വാഴ്‌സായിലേയ്ക്ക് മാറ്റി.

പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പോളണ്ട്.

പോളണ്ടിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ട് കലാപകലുഷവും സംഭവബഹുലവുമായിരുന്നു.  ഈ സമയത്തു ഉക്രൈന്റെ ചില പ്രദേശങ്ങളും അന്നാട്ടിലെ കൊസ്സാക്കുകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന സമരവീര്യരായ ജനങ്ങളും പോളണ്ടിന്റെ അധീനതയിലായിരുന്നു.  പക്ഷെ, കൊസ്സാക്കുകൾ അടങ്ങിയിരുന്നില്ല. പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതിയോടെ അവർ കലാപങ്ങൾ തുടങ്ങി. 1654-ൽ റഷ്യ അവർക്ക് പിന്തുണ നൽകി. അടുത്ത വര്ഷം (1655-ൽ) സ്വീഡൻ പോളണ്ടിനെ ആക്രമിച്ചു, കുറെ പ്രദേശങ്ങൾ അവരുടെ കീഴിലായി. സ്വീഡനുമായുള്ള യുദ്ധം 1660-ലും, റഷ്യയുമായുള്ള യുദ്ധം 1667-ലും അവസാനിച്ചുവെങ്കിലും ഈ രണ്ടു യുദ്ധങ്ങൾ പോളണ്ടിനെ ഏതാണ്ട് തകർത്തു. വസ്‌തുവകകളുടെ നാശനഷ്ടങ്ങൾക്കു പുറമെ, ജനസംഖ്യയിൽ നല്ലൊരു ശതമാനം കൊല്ലപ്പെട്ടു.

പക്ഷെ, പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനകാലത്ത് പോളണ്ടിന് തങ്ങളുടെ പ്രതാപം കുറെയൊക്കെ വീണ്ടെടുക്കാൻ സാധിച്ചു. തുർക്കികൾ ഓസ്ട്രിയ ആസ്ഥാനമായുള്ള ഹാബ്സ്ബെർഗ് സാമ്രാജ്യത്തെ ആക്രമിച്ചപ്പോഴാണ് ഇതുണ്ടായത്. അക്കാലങ്ങളിൽ ബൾഗേറിയ തുടങ്ങിയ നിരവധി തെക്കുകിഴക്കൻ യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങൾ തുർക്കിയുടെ (ഓട്ടോമൻസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ) കീഴിലായിരുന്നു. അവരുടെ സാമ്രാജ്യവികസനത്തിന്റെ ഭാഗമായി അവരുടെ പട 1683-ൽ വിയന്നയിലെത്തി. ഹാബ്സ്‌ബെർഗ് ചക്രവർത്തി ജീവനും കൊണ്ടോടി. തുർക്കികൾ ഹാബ്സ്‌ബെർഗ് പിടിച്ചടക്കിയാൽ യൂറോപ്പിലെ തങ്ങളുടെ പ്രാധാന്യം കുറഞ്ഞുപോകുമെന്നു ഭയന്ന അന്നത്തെ മാർപാപ്പ മറ്റു ക്രിസ്ത്യൻ രാജ്യങ്ങളോട് ഓസ്ട്രിയയെ രക്ഷിക്കാൻ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. അന്നുമിന്നും കടുകട്ടി കത്തോലിക്കാരാജ്യമായ പോളണ്ട് ആ വിളി വേണ്ടപോലെ ചെവിക്കൊണ്ടു. പോളണ്ടിലെ അന്നത്തെ രാജാവായിരുന്ന യാൻ സോബിയേസ്‌ക്കി (Jan Sobieski) തുർക്കികളെ തുരത്തിയതിൽ മുഖ്യപങ്കു വഹിച്ചു. പോളണ്ടിന്റെ ഇമേജ് ഇതോടെ മറ്റു യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വളരെ മെച്ചമായി.

ഇന്ന് പോളണ്ടിൽ "സോബിയേസ്‌ക്കി" പ്രസിദ്ധമായ ഒരു വോഡ്ക്കയുടെ ബ്രാൻഡ്നെയിമാണ്.  പാവം സോബിയേസ്‌ക്കി!

പക്ഷെ, പതിനേഴാംനൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യകാലത്ത് പോളണ്ടിൽ വീണ്ടും പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായി. കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ ശക്തി കണ്ടമാനം കുറഞ്ഞു, അധികാരം മൊത്തം Sejm എന്നറിയപ്പെടുന്ന പാർലമെന്റിൽ നിഷിപ്തമായി. ഏതു പാർലമെന്റംഗത്തിനും എന്തു തീരുമാനവും വീറ്റോ ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ. കൂടാതെ ഒരംഗം മനസുവച്ചാൽ പാർലമെന്റ് പിരിച്ചുവിടാം എന്ന സ്ഥിതിയും. ഈ വിചിത്രമായ സ്ഥിതിവിശേഷത്തിൽ രാജ്യം ഏതാണ്ട് സ്തംഭിച്ചു.

പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ട്

പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പോളണ്ടിന്റെ അധഃപതനം തുടർന്നു. 1697-ൽ അഗസ്റ്റസ് മൂന്നാമൻ (Frederick Augustus of Saxony) പോളണ്ടിന്റെ രാജാവായി. 1733-ൽ അദ്ദേഹം ആന്തരിച്ചപ്പോൾ റഷ്യൻ സൈന്യം പോളണ്ടിലേയ്ക്ക് മാർച്ചു ചെയ്തുചെന്ന് അന്തരിച്ച രാജാവിന്റെ പുത്രനെതന്നെ രാജാവായി വാഴിക്കാൻ പാർലമെന്റിന് കല്പന നൽകി. പോളണ്ട് ഇതിനോടകം വൻശക്തികളുടെ കളിപ്പാവ ആയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

1764-ൽ അന്നത്തെ പോളിഷ് രാജാവ് അന്തരിച്ചപ്പോൾ റഷ്യൻ ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന കാതറൈൻ ചക്രവർത്തിനി (Catherine the Great) തന്റെ മുൻകാമുകനായിരുന്ന Stanislaw Poniatowski-യെ പോളണ്ടിന്റെ രാജാവാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ, റഷ്യയുടെ കളിപ്പാവയാകാൻ പോനിയാതോവ്സ്ക്കി താല്പര്യം കാണിച്ചില്ല. അദ്ദേഹവും മറ്റു ചില പോളിഷ് പ്രമുഖരും പാർലമെന്റിലെ പ്രഭുക്കളുടെ അധികാരം വെട്ടിക്കുറിച്ച് നിയമപരിഷ്‌ക്കാരം നടത്താൻ താല്പര്യം കാണിച്ചു. പക്ഷെ, പോളണ്ട് ശക്തമാകുന്നതിൽ എതിർപ്പുണ്ടായിരുന്ന റഷ്യ സമ്മതിച്ചില്ല. പ്രഭുക്കളും തങ്ങളുടെ അധികാരം കൈവിടാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല.

Stanislaw Poniatowski

പോളണ്ടിലെ പ്രഭുക്കളുടെ അമിതമായ അധികാരം കേന്ദ്രസർക്കാരിനെ കാര്യക്ഷമമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ അനുവദിച്ചില്ല. സർക്കാരിന്റെ ശക്തി കൂടരുതെന്നു നിര്ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു റഷ്യ പ്രഭുക്കളുടെ രക്ഷകരായി. 1767-ൽ റഷ്യ പോളണ്ടുമായി ഒരു നിർബന്ധിതകരാറിൽ ഏർപ്പെട്ടു. പ്രഭുക്കളുടെ അധികാരം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനു പുറമെ മറ്റു രണ്ടുദ്ദേശങ്ങൾ കൂടി ഈ കരാറിനുണ്ടായിരുന്നു - പോളണ്ടിന്റെ അതിർത്തികൾ സംരക്ഷിക്കുക, പോളണ്ടിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ന്യൂനപക്ഷമായിരുന്നു ഓർത്തോഡോക്സ് വിശ്വാസികളുടെ താല്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുക എന്നിവയായിരുന്നു അവ.

റഷ്യയുടെ അമിതമായ ഇടപെടലുകളിൽ അസ്വസ്ഥരായ പോളിഷ് ജനങ്ങൾ Confederacy of Bar (1768 - 1772) എന്ന പേരിലറിയപ്പെട്ട കലാപം നടത്തി. റഷ്യ ഇതിനെ അടിച്ചമർത്തി.

പോളണ്ടിൽ തുടരെ നടക്കുന്ന കലാപങ്ങളുടെ പ്രതികാരനടപടി എന്ന നിലയിൽ റഷ്യ, പ്രഷ്യ, ഓസ്ട്രിയ, എന്നീ ശക്തികൾ ചേർന്ന് പോളണ്ടിന്റെ കുറെയേറെ പ്രദേശം വീതിച്ചെടുത്തു. ഇതിന്റെ ഫലമായി, അവശേഷിച്ച പോളണ്ടിന് സമുദ്രതീരം ഇല്ലാതായി.

അന്ന് റഷ്യ വെട്ടിപ്പിടിച്ച പ്രദേശം ഇന്നും ബെലറൂസിന്റെ (Belarus) ഭാഗമായി തുടരുന്നു.

ഈ അതിക്രമത്തിന്റെ ഫലമായി അവശേഷിച്ചിരുന്ന പോളണ്ടിൽ ദേശീയതയും ഐക്യദാർഢ്യവും ഉടലെടുത്തു. സൈന്യത്തെയും വിദ്യാഭ്യാസരീതികളെയും പരിഷ്‌കരിച്ചു. പാർലമെന്റ് പുതിയ ഭരണഘടനയ്ക്ക് രൂപം കൊടുത്തു.

പക്ഷെ ഇതുകൊണ്ടൊന്നും പോളണ്ടിന് രക്ഷപ്പെടാനായില്ല. 1793-ൽ റഷ്യയും പ്രഷ്യയും പോളണ്ടിന്റെ കൂടുതൽ പ്രദേശങ്ങൾ വെട്ടിപ്പിടിച്ചു, പുതിയ ഭരണഘടന അസാധുവാക്കി. ഇതേത്തുടർന്നുണ്ടായ കലാപം മൃഗീയമായി അമർച്ച ചെയ്തു. ഇതുകൊണ്ടും പോളണ്ടിന്റെ കഷ്ടകാലം അവസാനിച്ചില്ല.

1795-ൽ മുകളിൽ പറഞ്ഞ മൂന്നു ശക്തികളും ചേർന്ന് പോളണ്ടിന്റെ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന പ്രദേശങ്ങളും തങ്ങളുടേതാക്കി. പോളിഷ് രാജാവ് സ്ഥാനത്യാഗം ചെയ്തു.

ലോകഭൂപടത്തിൽ പോളണ്ട് എന്ന രാജ്യമേ ഇല്ലാതായി. 

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട്

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ നെപ്പോളിയൻ ഒരളവുവരെ പോളണ്ടിന്റെ രക്ഷകനായി അവതരിച്ചു. അദ്ദേഹം വെട്ടിപ്പിടിച്ച കുറെ പ്രദേശങ്ങൾ ചേർത്ത് 1807-ൽ Duchy of Warsaw എന്ന പേരിൽ ഒരു ഫ്രഞ്ച് സാറ്റലൈറ്റ് രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചു. ഇതിന്റെ പ്രത്യുപകാരമായി ഒരു ലക്ഷത്തോളം പോളണ്ടുകാർ നെപ്പോളിയന്റെ സൈന്യത്തിനൊപ്പം റഷ്യയ്‌ക്കെതിരെ യുദ്ധം ചെയ്തു.

നെപ്പോളിയൻ ബോണാപ്പാർട്ട്

 1815-ൽ നടന്ന വിയന്ന കോൺഗ്രസ്സിൽ യൂറോപ്യൻശക്തികൾ പോളണ്ടിന്റെ വിഭജനത്തിന് സാധുത നൽകി. പോളണ്ടെന്ന രാജ്യം പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ ആരും തയ്യാറായില്ല. പക്ഷെ, റഷ്യയുടെ കീഴിലുള്ള പ്രദേശങ്ങൾ ചേർത്ത Kingdom of Poland എന്നൊരു ചെറുരാജ്യത്തിന് രൂപം കൊടുത്തു. റഷ്യൻ സാറിന്റെ കീഴിൽ ഒരു രാജാവിനെയും പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. ഈ പാവരാജാവിന് സർക്കാരും സൈന്യവും അനുവദിച്ചു.

കലാപകുതുകികളായ പോളണ്ടുകാർ ഇതുകൊണ്ട് തൃപ്തരായില്ല. അവർ റഷ്യൻസാറിന്റെ സഹോദരനെ വധിക്കാൻ ശ്രമം നടത്തി.  പുതിയ പോളണ്ടിന്റെ പാർലമെന്റ് (പുതിയ പേര്: Diet) സാർ സ്ഥാനഭൃഷ്ടനാക്കപ്പെട്ടതായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. 1831-ൽ റഷ്യൻസൈന്യം പോളണ്ടിൽ  പ്രവേശിച്ച് പോളണ്ടിനെ പരാജയപ്പെടുത്തി. ഇതേതുടർന്ന് സാർ ഭരണഘടന റദ്ദ് ചെയ്ത് റഷ്യയുടെ നേരിട്ടുള്ള ഭരണം ഏർപ്പെടുത്തി. ഈ സമയത്താണ് ലക്ഷക്കണക്കിന് പോളണ്ടുകാർ ഫ്രാൻസിലേയ്ക്കും വടക്കേഅമേരിക്കയിലേക്കും കുടിയേറിയത്.

കേട്ടിരിക്കുന്നത് ശരിയാണെങ്കിൽ, അമേരിക്കയിലെ ചിക്കാഗോനഗരത്തിൽമാത്രം പോളണ്ടിന്റെ തലസ്ഥാനമായ വാഴ്‌സായിലുള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ പോളിഷ് വംശജർ സ്ഥിരതാമസമുണ്ടത്രെ.

പോളണ്ടുകാരുടെ കലാപവും പ്രക്ഷോഭവും തുടർക്കഥയായി. 1863-ൽ ആരംഭിച്ച കലാപം പതിനെട്ടുമാസങ്ങൾ നീണ്ടുനിന്നു. പതിവുപോലെ, റഷ്യ ഇതിനെയും അടിച്ചമർത്തി. ഇതോടെ Kingdom of Poland-ന് 'Vistula Provinces' എന്ന പുതിയ പേരുനല്കി, റഷ്യയുടെ ഭാഗമാക്കി. റഷ്യൻഭാഷ ഔദ്യോഗികഭാഷയും സ്‌കൂളുകളിലെ ഭാഷയുമാക്കി. പോളിഷ് സംസ്ക്കാരത്തെ ഇല്ലാതാക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു ഇതൊക്കെ.

പഴയ പോളണ്ടിന്റെ പടിഞ്ഞാറൻ ഭാഗത്തുണ്ടായിരുന്ന പ്രദേശങ്ങളിൽ സമാനമായ സാംസ്ക്കാരിക നിർമ്മാർജ്ജനം നടത്താൻ പ്രഷ്യയും ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ, ഇത് വിജയകരമായില്ല. അവിടെ പോളിഷ് സംസ്ക്കാരവും പോളിഷ് ഐഡൻറ്റിറ്റിയും തുടർന്നു. Nationalist League, the Christian Democrats and the Polish Socialist Party, തുടങ്ങിയ രാഷ്ട്രീയപ്രസ്ഥാനങ്ങളും അവിടെയുണ്ടായി.

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട്, ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധം  

ഒന്നാംലോകമഹായുദ്ധം ആരംഭിച്ചപ്പോൾ പോളിഷ് ജനതയുടെ സഹകരണം ലഭിക്കാനായി യുദ്ധാനന്തരം പോളണ്ട് എന്ന രാജ്യം പുനഃസ്ഥാപിക്കാമെന്ന് ജർമ്മനി ഉറപ്പുനൽകി. ഇതേത്തുടർന്ന് General Jozef Pilsudski എന്ന പട്ടാളമേധാവിയുടെ കീഴിൽ പോളണ്ടുകാർ ജർമ്മനിയ്ക്കുവേണ്ടി റഷ്യയ്‌ക്കെതിരെ യുദ്ധം ചെയ്തു.

യുദ്ധം അവസാനിക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റായിരുന്ന വിത്സൺ (President Woodrow Wilson) പോളണ്ടെന്ന രാജ്യം പുനഃസ്ഥാപിക്കാമെന്ന് വാഗ്ദാനം നൽകി.

US President Woodrow Wilson

 1918 നവംബർ പതിനൊന്നാം തിയതി ജർമ്മനി കീഴടങ്ങിയതിനെത്തുടർന്ന് പോളണ്ടുകാർ തങ്ങളുടെ രാജ്യത്തിന്റെ ചുമതല ഏറ്റെടുക്കുകയും ജർമ്മൻകാരെ പോളണ്ടിൽനിന്നും തുരത്തുകയും ചെയ്തു. 1919 ജനുവരിയിൽ ഒരു Constitutional Assembly തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു, അവർ 1921-ൽ പോളണ്ടിന്റെ പുതിയ ഭരണഘടന പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. മറ്റു രാജ്യങ്ങൾ ഇടപ്പെട്ട് ജർമ്മനിയുടെ അധീനതയിൽ തുടർന്ന Danzig(ഇപ്പോൾ ഗഡാൻസ്ക്ക്)-ലൂടെ ഒരിടനാഴി അനുവദിച്ച് സമുദ്രതീരവും തുറമുഖവും രാജ്യത്തിന് പ്രാപ്യമാക്കി. Polish Corridor എന്നാണിത് അറിയപ്പെട്ടത്. പുതിയ രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപനത്തെത്തുടർന്ന് നിരവധി അതിർത്തിതർക്കങ്ങൾ ഉടലെടുക്കുകയും ചെക്കോസ്ലോവാക്യ, റഷ്യ, തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളുമായി യുദ്ധം നടക്കുകയുമുണ്ടായി.

പുതിയ രാജ്യത്ത് ആഭ്യന്തരപ്രശ്ങ്ങളുണ്ടായി. 1922-ൽ അന്ന് പോളിഷ് പ്രസിഡന്റായിരുന്ന Gabriel Narutowicz വധിക്കപ്പെടുകയും, അതേത്തുടർന്ന് പഴയ പട്ടാളമേധാവി, Pilsudski അധികാരമേറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു. പാർലമെന്റും രാഷ്ട്രീയപ്പാർട്ടികളുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും ഏകാധിപതിയുടെ ശൈലിയായിരുന്നു Pilsudski-യുടേത്. അദ്ദേഹം 1935-ൽ അന്തരിക്കുന്നതുവരെ അധികാരത്തിൽ തുടർന്നു. 

പോളണ്ടും രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധവും.

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം ജയിച്ചതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് അടിച്ചെടുത്തത് അമേരിക്കയും ബ്രിട്ടനുമാണ്. എന്നാൽ റഷ്യയ്ക്ക് ഈ വിജയത്തിലുണ്ടായിരുന്ന നിർണ്ണായകമായ പങ്കിന്റെ നേരെ കണ്ണടയ്ക്കാനാണ് പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങൾ ശ്രമിച്ചത്. ഇവിടെ റഷ്യയ്ക്ക് നായകപരിവേഷമുണ്ടെങ്കിലും അവർ വില്ലൻവേഷവും കെട്ടിയിരുന്നുവെന്ന കാര്യം മറക്കാനാവില്ല.

ഈ യുദ്ധത്തിന്റെ ആദ്യവെടി പൊട്ടിയത് പോളണ്ടിലെ ഗഡാൻസ്‌ക്കിലാണ്.

അതിനുമുമ്പ് നാസിജർമ്മനിയും സോവിയറ്റ് റഷ്യയും തമ്മിലൊരു രഹസ്യകരാർ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. The Molotov–Ribbentrop Pact, the Nazi–Soviet Pact, the Hitler–Stalin Pact, the German–Soviet Nonaggression Pact, Treaty of Non-aggression between Germany and the Union of Soviet Socialist Republics എന്നിങ്ങനെ വിവിധ ഓമനപ്പേരുകളിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ആ കരാർ മോസ്‌കോയിൽ വച്ച 1939 ഓഗസ്റ്റ് 23-ന് ഒപ്പിട്ടു. ഇതനുസരിച്ചു യുദ്ധമുണ്ടായാൽ പോളണ്ടിനെ പരസ്പരം കലഹിക്കാതെ സോവിയറ്റ് റഷ്യയും നാസി ജർമ്മനിയും വീതിച്ചെടുക്കും എന്നായിരുന്നു ആ കരാറിന്റെ കാതൽ.

മോസ്‌ക്കോയിൽ കരാർ ഒപ്പിടുന്നു

പക്ഷെ, ഹിറ്റ്‌ലർ റഷ്യയെ ആക്രമിച്ചു. വിവരമറിഞ്ഞ സ്റ്റാലിൻ ആദ്യം അത് വിശ്വസിച്ചില്ല എന്നാണു കേട്ടിരിക്കുന്നത്.

1939 സെപ്റ്റംബർ ഒന്നാംതിയതി ജർമ്മനി പോളണ്ടിനെ ആക്രമിച്ചു. പതിനേഴു ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം റഷ്യ പോളണ്ടിന്റെ കിഴക്കുഭാഗത്തുനിന്നും ആക്രമിച്ചു. ഇരു കൂട്ടരോടും പോളണ്ട് പൊരുതി നോക്കി, പക്ഷെ ഒക്ടോബര് അഞ്ചാം തിയതിയോടെ അവരുടെ പ്രതിരോധം നിലച്ചു.

ഇതിനുശേഷം നിരവധി പോളിഷ് പട്ടാളക്കാരും വായുസേന അംഗങ്ങളും ഹംഗറി, റൊമേനിയ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലൂടെ രക്ഷപ്പെട്ട് ഫ്രാൻസിൽ എത്തപ്പെട്ടു. ഇവർ ഏതാണ്ട് രണ്ടുലക്ഷം പേരുണ്ടായിരുന്നു. ഫ്രാൻസിനെ ജർമ്മനി കീഴടക്കിയതിനുശേഷം ഇവർ യുദ്ധത്തിൽ ബ്രിട്ടനെ നിർണ്ണായകമായി സഹായിച്ചു.

ജർമ്മൻ-സോവിയറ്റ് അധിനിവേശം പോളണ്ടുകാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മഹാദുരന്തമായിരുന്നു. മൂന്നു മില്യൺ പോളിഷ് ജൂതന്മാർ വിവിധ കോണ്സെന്ട്രേഷൻ കാമ്പുകളിൽ കൊല ചെയ്യപ്പെട്ടു. ആര്യന്മാരല്ലാത്ത, സ്ലാവ് വംശജരായ പോളണ്ടുകാർ ദാസന്മാരാകാൻ മാത്രം യോഗ്യതയുള്ളവരാണ് എന്നായിരുന്നു ഹിറ്റ്ലറുടെ കാഴ്ചപ്പാട്. ഇതിന്റെ ഫലമായി, ജൂതന്മാരല്ലാത്ത നിരവധി പോളണ്ടുകാരും നാസികളുടെ ഇരകളായി. ഏറ്റവും കൂടുതൽ കൊല്ലപ്പെട്ടത് യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രൊഫസര്മാരും മറ്റു ബുദ്ധിജീവികളുമായിരുന്നു.

വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളെല്ലാംതന്നെ അടച്ചുപൂട്ടി. ഫാക്ടറികളും എസ്റ്റേറ്റുകളും ജർമ്മൻ പട്ടാളം കൈയേറി. ഏത് ചെറിയ ചെറുത്തുനില്പിനെയും പൈശാചികമായ രീതിയിൽ ഇല്ലാതാക്കി. എങ്കിലും ചെറുത്തുനിൽപുകൾ തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

കിഴക്കൻ പ്രവിശ്യകളിൽ റഷ്യയുടെവക താണ്ഡവം അരങ്ങേറി. ആയിരക്കണക്കിന് പോളിഷ് പട്ടാള ഓഫിസർമാർ സോവിയറ്റ് തോക്കുകൾക്കിരയായി.

1941 ജൂണിൽ ബ്രിട്ടൻ കേന്ദ്രമായി പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന പോളിഷ് സർക്കാർ (Government in exile) റഷ്യയുമായി ഒരു ധാരണയുണ്ടാക്കി. അതനുസരിച്ച പല വിട്ടുവീഴ്ചകളും പ്രതീക്ഷിച്ചെങ്കിലും സ്റ്റാലിൻ അതൊന്നും പാലിച്ചില്ല. റഷ്യ ഏതാണ്ട് നാലായിരത്തിയഞ്ഞൂറു പോളിഷ് പട്ടാള ഓഫിസര്മാരെ കൊന്ന്, അവരുടെ കാത്തിന്കാട്ടിൽ (Katyn Forest) മൃതദേഹം കുഴിച്ചുമൂടി. ഇത് ജർമ്മനി ചെയ്തതാണെന്ന് ആദ്യമൊക്കെ റഷ്യ പറഞ്ഞുനോക്കി.

1940-ലുണ്ടായ ഈ ദുരന്തത്തെക്കുറിച്ചു പ്രശസ്ത പോളിഷ് സംവിധായകനായ ആന്ദ്രേ വായ്‌ദ (Andrzej Wajda) 2007-ൽ "Katyn" എന്ന പേരിലൊരു സിനിമ നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ട്.

യുദ്ധാനന്തരം പോളണ്ടിന് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചില്ല. ജർമ്മൻപീഡനം അനുഭവിച്ച ജനതയ്ക്ക് തുടർന്ന് കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് പീഡനങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വരികയാണ് ചെയ്തത്. പോളണ്ടിന്റെ പടിഞ്ഞാറൻ ഭാഗം ജർമ്മനിയിൽ നിന്നും ഒഴുപ്പിച്ചെടുത്ത, ജെർമ്മൻകാരെ തുരത്തി, പോളണ്ടിനോടു ചേർത്തു. പക്ഷെ, ചില കിഴക്കൻപ്രദേശങ്ങൾ റഷ്യയുടെ ഭാഗമായി തുടർന്നു. 

കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് പോളണ്ട്

ഒരു പക്ഷെ, രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതികൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഏറ്റുവാങ്ങിയ രാജ്യം പോളണ്ടായിരിക്കാം. യുദ്ധത്തിൽ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ ഏതാണ്ട് കാൽഭാഗം കൊല്ലപ്പെട്ടുവെന്നാണ് കണക്ക്. വാഴ്‌സായും മറ്റുനിരവധി നഗരങ്ങളും ഏതാണ്ട് മൊത്തമായി നശിച്ചു. ഇതിനൊരു അപവാദം ക്രാക്കോവ് മാത്രമായിരുന്നു. ക്രാക്കോവിലായിരുന്നു പോളണ്ടിലെ ജർമ്മൻ സൈന്യത്തിന്റെ കേന്ദ്രം. അതുകൊണ്ട് അവിടെ ബോംബിംഗ് ഉണ്ടായതേയില്ല.

1945-ൽ പോളണ്ടിൽ കമ്മ്യുണിസം വച്ചുപിടിപ്പിച്ചു. ഘട്ടംഘട്ടമായി അതവിടെ വേരുറപ്പിച്ചു. 1952 ആയപ്പോഴേയ്ക്കും കമ്മ്യുണിസം അവിടെ സർവാധിപത്യം നേടി.

കടുത്ത കത്തോലിക്കാവിശ്വാസികളായിരുന്ന പോളണ്ട് ജനതയ്ക്ക് കമ്മ്യുണിസവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ വല്ലാത്ത ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെട്ടു. അവർക്ക് പോംവഴികൾ ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ചെറിയതോതിലുള്ള കലാപങ്ങളുണ്ടായി. ഹങ്കറിയിൽ 1956-ലുണ്ടായ അറിയപ്പെടുന്ന സോവിയറ്റ് വിരുദ്ധ പ്രക്ഷോഭമുണ്ടാകുന്നതിന് ഏതാനും മാസങ്ങൾ മുമ്പ് ആദ്യത്തെ സോവിയറ്റ് വിരുദ്ധ കലാപം അരങ്ങേറുന്നത് ഒരു പോളിഷ് നഗരത്തിലാണ്.. പോസ്നാനിൽ (Poznan). ഇതിനെ അമർച്ച ചെയ്‌തെങ്കിലും കുറെയൊക്കെ പരിഷ്‌കാരങ്ങളുടെ ആവശ്യകത സർക്കാരിന് ബോധ്യപ്പെട്ടു.

Wladyslaw Gomulka എന്ന പാർട്ടി സെക്രട്ടറിയെ മോസ്ക്കോയോട് ആലോചിക്കാതെ ഭരണാധികാരിയാക്കിയപ്പോൾ പോളണ്ട് റഷ്യയുടെ ഭാഗമാകുന്നതിന്റെ വക്കുവരെയെത്തി. പിന്നെ എന്തൊക്കെയോ ധാരണകളുണ്ടായി ഗോമുൽക്ക ഭരണത്തിൽ തുടർന്നു.

Wladyslaw Gomulka

1970-ൽ ഭഷ്യസാധനങ്ങളുടെ വില വല്ലാതെ ഉയർത്തിയതിനെത്തുടർന്ന് രാജ്യത്താകെ അസ്വസ്ഥതകൾ ഉടലെടുത്തു. എല്ലായിടങ്ങളിലും, പ്രത്യേകിച്ച് ഗഡാൻസ്‌ക്കിൽ പ്രകടനങ്ങളും പ്രക്ഷോഭങ്ങളും നിത്യക്കാഴ്ചകളായി. ആ വര്ഷം ഡിസംബർ മാസം ഗോമുൽക്കയെ പുറത്താക്കി, Edward Gierek എന്നയാളെ ഭരണമേൽപിച്ചു. ഗീരെക്ക് വിലക്കയറ്റം മരവിപ്പിച്ചതോടെ അസ്വസ്ഥതകൾ ശമിച്ചു. ഗീരെക്കിന്റെ ഭരണപരിഷ്‌കാരങ്ങളുടെ ഭാഗമായി പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നും ഭീമമായ തുക കടമായി വാങ്ങിയതിനെത്തുടർന്ന് ജനങളുടെ ജീവിതനിലവാരം ഗണ്യമായി മെച്ചപ്പെട്ടു.

ചെറിയ കാലയളവിൽ ഇത് ഗുണപ്പെട്ടുവെങ്കിലും കടം വാങ്ങിയ തുക വേണ്ട രീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കാത്തതിനെ തുടന്ന് വീണ്ടും രാജ്യം സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിലെത്തി. ഇതിന്റെ ഫലമായി ഭഷ്യവസ്തുക്കളുടെ വില വീണ്ടും വർദ്ധിച്ചു. വീണ്ടും പ്രക്ഷോഭങ്ങളും പ്രകടനങ്ങളും. പക്ഷെ, ഇത്തവണ അസ്വസ്ഥതകൾ അടിച്ചൊതുക്കുക മാത്രമല്ല, പ്രകടനക്കാരെയെല്ലാം അഴികൾക്കുള്ളിലാക്കി.

1980-ൽ വില നൂറു ശതമാനം വർദ്ധിച്ചു. ജനം നോക്കിയിരുന്നില്ല. അവർ സംഘടിച്ചു. ഈ ഘട്ടത്തിലാണ് ഗഡാൻസ്ക്ക് ഷിപ്പ്യാർഡിലെ ഇലക്ട്രീഷ്യനായിരുന്ന ലേഖ് വാവെസ (Lech Wałęsa) രംഗപ്രവേശം ചെയ്യുന്നത്. വാവെസ രൂപം കൊടുത്ത സോളിഡാരിറ്റി പ്രസ്ഥാനം രാജ്യത്ത് മൊത്തം പടർന്നുപിടിച്ചു.

ഇനിയുള്ള ചരിത്രം മിക്കവർക്കും അറിവുള്ളതുകൊണ്ട് കൂടുതൽ വിസ്തരിക്കുന്നില്ല. സോളിഡാരിറ്റി പ്രസ്ഥാനത്തിന് അന്ന് മാർപാപ്പയായിരുന്ന പോളിഷ് സ്വദേശി ജോൺ പോൾ രണ്ടാമൻ അകമഴിഞ്ഞ സപ്പോർട്ട് നൽകി. 1989-ൽ സോളിഡാരിറ്റി നേതാക്കളും കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് ഭരണാധികാരികളുമായി ചർച്ചകൾ നടന്നതിനെത്തുടർന്ന് സോളിഡാരിറ്റിയ്ക്ക് നിയമസാധുത ലഭിച്ചു.

1989 ജൂണിൽ നടന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ സോളിഡാരിറ്റി വൻവിജയം നേടി, Tadeusz Mazowiecki പോളണ്ടിന്റെ പ്രധാനമന്ത്രിയായി. പോളണ്ടിലെ കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് കാലഘട്ടത്തിന്റെ അന്ത്യമായിരുന്നുവത്.

1990-ൽ പഴയ .ഇലക്ട്രീഷ്യൻ, Lech Wałęsa പോളണ്ടിന്റെ പ്രസിഡന്റായി. (22 December 1990 – 22 December 1995) അധികാരമേറ്റു

Lech Wałęsa

 1997-ൽ പുതിയ ഭരണഘടനയുണ്ടായി. കമ്മ്യുണിസം ഏതാണ്ട് പാടെ ഉപേക്ഷിച്ചു രാജ്യം ക്യാപ്പിറ്റിസലാത്തിന്റെ പാതയിലായി. 1999-ൽ നാറ്റോയുടെയും 2004-ൽ യൂറോപ്യൻ യൂണിയന്റെയും അംഗമായി. തൊഴിലില്ലായ്മ തുടങ്ങിയ പ്രശ്നങ്ങൾ ഇനിയുമുണ്ടെങ്കിലും, രാജ്യം പുരോഗമനത്തിന്റെ പാതയിലാണ്. പോളണ്ടുകാർ സ്വയം യുറോപ്യൻസായി കാണുന്നു. റഷ്യൻവൈര്യം പലരുടെയും മനസ്സിൽനിന്നും ഇനിയും മാഞ്ഞിട്ടില്ല.

ഉപസംഹാരം

പോളണ്ടിന്റെ ജനസംഖ്യ ഏതാണ്ട് 38 മില്യനാണ്. മലയാളികളുടെ എണ്ണത്തിന്റെ ഇരുപത്തഞ്ചു ശതമാനം കൂടുതൽ എന്നുവേണമെങ്കിൽ പറയാം.

പക്ഷെ, പോളണ്ടിൽനിന്നും  ഇതിനോടകം ഏതാണ്ട് പതിനാറ് പേര് നോബൽസമ്മാനം നേടിയിട്ടുണ്ട്. രാജ്യത്തിന്റെ ബൗദ്ധികനിലവാരത്തിന്റെ ഏതാണ്ടൊരു ധാരണ ഇതിൽനിന്നും ലഭിക്കുമല്ലോ.

എൺപതുകളുടെ ആരംഭത്തിൽ ഞാൻ പോളണ്ട് സന്ദർശിച്ചു. ഞാൻ കണ്ട ആദ്യ യൂറോപ്യൻ രാജ്യം. അതിനുശേഷം വീണ്ടും പോളണ്ടിലെത്തുന്നത് 2007-ലാണ്. അപ്പോഴേയ്ക്കും രാജ്യം തിരിച്ചറിയാൻ വയ്യാത്ത രീതിയിൽ മാറിയിരുന്നു. മാറ്റം തുടരുന്നു. ഇപ്പോൾ ജീവിതചെലവ് മറ്റേതൊരു പാശ്ചാത്യയൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളോടും തുലനം ചെയ്യാവുന്ന രീതിയിൽ വർധിച്ചിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും അവിടെ കാണുന്ന ജനങ്ങൾ പൊതുവെ ആഹ്ലാദഭരിതരാണ്.

കമ്മ്യുണിസത്തിന്റെയും ലോകമഹായുദ്ധങ്ങളുടെയും കെടുതികൾ വല്ലാതെ ഏറ്റുവാങ്ങിയ രാജ്യത്തെ ജനം സന്തുഷ്ടരായി കാണപ്പെടുന്നതിൽ സന്തോഷിക്കുന്നു.

ഒരു സന്ദർശനം അർഹിക്കുന്ന രാജ്യമാണ് പോളണ്ട്. Highly Recommended.

ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയുടെ ചരിത്രം

ഒന്ന്: ആമുഖം

കൊച്ചൊരു ദ്വീപിന്റെ ഭാഗമായ ഇംഗ്ലണ്ടെന്ന നാട്ടിൽമാത്രം ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഭാഷയായിരുന്നു ഒരു കാലത്ത് ഇംഗ്ലീഷ്.

നിലവിൽ ഔദ്യോഗികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട ലോകഭാഷ എന്നൊന്നില്ല. എങ്കിലും ആ സങ്കല്പത്തോട് ഏറ്റവും അടുത്തുനിൽക്കുന്ന ഭാഷയാണ് ഇംഗ്ലീഷ് എന്ന കാര്യം എല്ലാവരുമല്ലെങ്കിലും ഭൂരിപക്ഷംപേരും സമ്മതിക്കും.

താരതമ്യേന പുതിയ ഭാഷയായ ഇംഗ്ലീഷ് ഈ നിലയിലെത്താൻ നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട് അവയിൽ ചിലത്:

ഒരുകാലത്ത് നിലനിന്നിരുന്ന ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ വിസ്തൃതി എല്ലാവര്ക്കും അറിയാവുന്നതാണല്ലോ. കൊളോണിയലിസത്തിന് ഒരൊറ്റ ഉദ്ദേശമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ - കൊള്ളയടിച്ചും പിടിച്ചുപറിച്ചും സമ്പത്തുണ്ടാക്കുക. പക്ഷെ, അതോടൊപ്പം ചെന്നിടത്തെല്ലാംതന്നെ അവർ അവരുടെ ഭാഷ പ്രചരിപ്പിച്ചു. ലോകവ്യാപകമായി ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷ പ്രചരിക്കാനുള്ള തുടക്കത്തിലേ കാരണം ഇതൊന്നുമാത്രമാണ്.

പല കാരണങ്ങളാൽ ബ്രിട്ടനിൽനിന്നും പോയി, മുഖ്യമായും ഈ നാട്ടുകാരാൽ സ്ഥാപിതമായ, അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകൾ (USA), കാനഡ, ഓസ്‌ട്രേലിയ, ന്യൂസിലൻഡ്, തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലും ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഗ്യവശാൽ ഔദ്യോഗികഭാഷയായി.

വ്യാവസായികവിപ്ലവത്തിനു ശേഷം ശാസ്ത്രരംഗത്തുണ്ടായ കുതിപ്പ് മറ്റൊരു കാരണമാണ്. ആ കുതിപ്പ് ബ്രിട്ടനിൽ മാത്രമല്ല ഉണ്ടായത്, യൂറോപ്പിലെ പല രാജ്യങ്ങളിലുമുണ്ടായി. പക്ഷെ നിരവധിപേർക്ക് അതൊക്കെ മനസിലാക്കാൻ സാധിച്ചത് ശാസ്ത്രപ്രബന്ധങ്ങളുടെ ഇംഗ്ലീഷ് പരിഭാഷയുടെ മാത്രമാണ്. അമേരിക്ക ശാസ്ത്രീയഗവേഷണരംഗത്ത കൂടുതൽ സജീവമായതോടെ, സയൻസ്മേഖലയിൽ ഗവേഷണം ചെയ്യുന്നവർക്ക് ഇംഗ്ലീഷ് ഒഴിച്ചുകൂടാൻ വയ്യാത്തതായി.

അമേരിക്ക സൂപ്പർപവർ ആയതോടെ ഇംഗ്ലീഷിന്റെ പവറും കൂടുതൽ കരുത്താർജ്ജിച്ചു..

സിനിമാരംഗത്തും (ഹോളിവുഡ്) സംഗീതമേഖലയിലുമുണ്ടായ (Elvis Presley, Paul Robeson, Jim Reeves എന്നീ പഴയ അതികായരും പിന്നീടുവന്ന മൈക്കൾ ജാക്സനെപ്പോലുള്ളവരും ഉദാഹരങ്ങങ്ങൾ) അമേരിക്കൻ ആധിപത്യം ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയെ കൂടുതൽ ജനപ്രിയമാക്കി. മറ്റു ക്ലാസ്സിക്ക് ഭാഷകളുമായി തുലനം ചെയ്‌താൽ വ്യാകരണം ലളിതമാണെന്നുള്ളതും ഈ ഭാഷയുടെ പ്രചാരണത്തിന് കുറച്ചൊന്നുമല്ല സഹായകമായത്.

മുമ്പൊരിക്കൽ ജർമ്മൻ പഠിപ്പിച്ച അധ്യാപിക പറഞ്ഞതോർക്കുന്നു.. "ജർമ്മൻ തുടക്കത്തിൽ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. പക്ഷെ, അടിസ്ഥാന കാര്യങ്ങളും വ്യാകരണവും പഠിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ മുന്നോട്ടുള്ള പഠനം വളരെ അനായാസമാണ്. പക്ഷെ, ഇംഗ്ലീഷിന്റെ കാര്യം നേരെ തിരിച്ചാണ്. തുടക്കത്തിൽ വളരെയെളുപ്പം. മുന്നോട്ടു ചെല്ലുന്തോറും ആയാസകരമാവും. ഇംഗ്ലീഷിലെ വാക്കുകളുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത പ്രയോഗങ്ങളാണ് (Phrases) ഇക്കാര്യത്തിൽ വില്ലൻ.."

ഇതിൽ എന്തുമാത്രം സത്യമുണ്ടെന്നു അറിയാൻമാത്രം ജർമ്മൻ ഞാൻ പഠിച്ചില്ല. പക്ഷെ, ഇംഗ്ലീഷ് പഠനം അവസാനമില്ലാതെ തുടരുന്നു.

കൊമേർഷ്യൽ സിവിൽ ഏവിയേഷൻ നിലവിൽ വന്നപ്പോൾ വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നും, മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലെത്തി, ലാൻഡ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്ന പൈലറ്റുമാർക്ക് ആ രാജ്യത്തെ കണ്ട്രോൾ ടവറുമായി ആശയവിനിമയം നടത്താൻ ഒരു പൊതുഭാഷ വേണ്ടിവന്നു. ആ ഭാഗ്യം കൈവന്നത് ഇംഗ്ലീഷിനാണ്.

ഏറ്റവും അവസാനം, കമ്പ്യൂട്ടർ സാങ്കേതികവിദ്യ പ്രചരിച്ചപ്പോൾ ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷ കൂടുതൽ ശക്തമായി.

ഇന്ന് ഒരു പക്ഷെ, സ്വന്തമല്ലാത്ത ഭാഷ പഠിക്കുന്നവരിൽ ഏറ്റവുംകൂടുതൽപേർക്ക് ഇംഗ്ലീഷ് പഠിക്കാനാണ് താല്പര്യം.

ചുരുക്കത്തിൽ, അനൗദ്യോഗികമായെങ്കിലും ഇംഗ്ലീഷ് ഇന്ന് ലോകഭാഷയാണ്.

താരതമ്യേന പുതിയ ഭാഷയാണ് ഇതെന്നു മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചല്ലോ. സംസ്കൃതം, ഗ്രീക്ക്, ലത്തീൻ, ജർമ്മൻ, ഫ്രഞ്ച്, തമിഴ്, തുടങ്ങിയ ഭാഷകളുടെ ആഢ്യത്യമൊന്നും ഇംഗ്ലീഷിന് അവകാശപ്പെടാനില്ല.

ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിൽ വച്ചുകൊണ്ട്, ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയുടെ ചരിത്രം ഒന്നു നോക്കാം.

ഈ വിഷയത്തിൽ ചില യൂറ്യുബ് വിഡിയോകളും, ചെറിയൊരു ഇന്റർനെറ്റ് അന്വേക്ഷണവുമാണ് എന്റെ കൈമുതൽ. ഇവിടെ കുറിക്കുന്ന ചരിത്രത്തിൽ തെറ്റുകുറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടായാൽ, അറിയാവുന്നവർ കമന്റിലൂടെ തിരുത്തുമെന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

രണ്ട്: ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിലെ ലത്തീൻഭാഷയുടെ സ്വാധീനം

ജൂലിയസ് സീസർ

B.C, അമ്പത്തഞ്ചാമാണ്ടിലും B.C, അമ്പത്തിനാലാമാണ്ടിലും രണ്ടുവട്ടം ജൂലിയസ് സീസർ ബ്രിട്ടനെ ആക്രമിച്ചെങ്കിലും അദ്ദേഹം അധികനാൾ ഇവിടെ തങ്ങിയില്ല. ഫ്രാൻസിൽ (അന്നത്തെ പേര് Gaul) കുഴപ്പങ്ങൾ ഉണ്ടായതിനെത്തുടർന്ന് താമസിയാതെ അവർ സ്ഥലം കാലിയാക്കി. അവരുടെ ഹൃസ്വനാളിലെ താമസംകൊണ്ട് ഈ രാജ്യത്ത് കാര്യമായ സാമൂഹിക സ്വാധീനമൊന്നുംതന്നെ ഉണ്ടായില്ല. അന്ന് ഈ നാട്ടിൽ നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ഭാഷയ്ക്ക് ഒരു മാറ്റവും സംഭവിച്ചില്ല..

പക്ഷെ, ഏതാണ്ട് ഒരു നൂറ്റാണ്ടിനു ശേഷം, A.D. 55-ൽ ക്ളോഡിയസിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ അവർ വീണ്ടും വന്നു. നീണ്ട നാലു നൂറ്റാണ്ടുകാലം (A.D. 410 വരെ) അവർ ഇവിടെ ഭരിച്ചു.

ക്ളോഡിയസിന്റെ വരവിനു മുന്നേ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഭാഷ എന്തായിരുന്നുവെന്നതിനെക്കുറിച്ചു കാര്യമായ അറിവൊന്നും ലഭ്യമല്ല. പരക്കെയുള്ള വിശ്വാസം വെൽഷ് ഭാഷയായിരുന്നു ഇന്നാട്ടിലെ സംസാരഭാഷയെന്നാണ്. അതിനെക്കുറിച്ചു പണ്ഡിതന്മാരുടെയിടയിൽ അഭിപ്രായവ്യത്യാസമുണ്ട്. വേറൊരു ധാരണ ഇന്നാട്ടുകാർ അക്കാലത്ത് "Common Brittonic" എന്ന ഭാഷയുടെ വകഭേദങ്ങൾ, പ്രാദേശിക വ്യത്യാസങ്ങളോടെ, സംസാരിച്ചിരുന്നുവെന്നാണ്. ഒരു പക്ഷെ, ഇന്ന് വെയ്ൽസിൽ നിലവിലുള്ള ഭാഷയുടെ പ്രാകൃതരൂപമായിരുന്നിരിക്കാം അന്നൊക്കെ ഇവിടത്തെ സംസാരഭാഷ.

നാല് നൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ റോമൻ ആധിപത്യം ഇന്നാട്ടിൽ വൻ സ്വാധീനം ചെലുത്തി. ഇന്നത്തെ നിരവധി നഗരങ്ങളുടെയും, റോഡുകളുടേയുമൊക്കെ തുടക്കം അക്കാലത്തായിരുന്നു. ഇന്നാട്ടിൽ ഇന്നും നിലവിലുള്ള നിയമവ്യവസ്ഥയുടെ തുടക്കവും അക്കാലത്തുതന്നെ ആയിരുന്നു. ഭാഷയിലും കാര്യമായ സ്വാധീനമുണ്ടായി.

ഉന്നതശ്രേണിയിൽ പെട്ടവർ ലത്തീനെ അവരുടെ സംസാരഭാഷയായി സ്വീകരിച്ചു. ഇത് കൂടുതൽ പ്രകടമായത് ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ തെക്കൻ, കിഴക്കൻ പ്രവശ്യകളിലായിരുന്നു.

AD 410-ൽ റോമാക്കാർ മടങ്ങിപ്പോയെങ്കിലും ലത്തീൻഭാഷയുടെ സ്വാധീനം വീണ്ടും വത്തിക്കാനുമായുള്ള മതപരമായ ബന്ധത്തിലൂടെയും AD 1065-ലുണ്ടായ നോർമൻ ആക്രമണത്തിലൂടെയും വീണ്ടും ഉണ്ടായി.

ബ്രിട്ടൻ ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചതോടെ മതപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ രാജ്യം പോപ്പിന്റെ കീഴിലായി. മാർട്ടിൻ ലൂഥറിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ Reformation ഉണ്ടാവുന്നതുവരെ യൂറോപ്പിൽ പോപ്പിന്റെ ആധിപത്യം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാതെ തുടർന്നു.

പശ്ചിമ യുറോപ്പിലെങ്കിലും മാർപാപ്പയുടെ സർവ്വാധിപത്യമാണ് അന്നുവരെ നിലനിന്നിരുന്നത്. അതിനു നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട്.

ഒരു സാധാരണ നാട്ടുരാജാവിനെ മറ്റു യൂറോപ്യൻ രാജാക്കന്മാർ രാജാവായി അംഗീകരിക്കണമെന്നില്ല. അതേസമയം പോപ്പിനോട് വിധേയത്വം പ്രഖ്യാപിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ മറ്റുള്ളവരെല്ലാം അംഗീകരിക്കുമെന്നു മാത്രമല്ല, തന്റെ ജനത്തെ ഭരിക്കാൻ ദൈവത്താൽ നിയുക്തനായവനാണെന്ന സുന്ദരൻ മേൽവിലാസവും ചുളുവിൽ ലഭിക്കും. കത്തോലിക്കാമതം യൂറോപ്പിൽ പരക്കാൻ ഇത് കാരണമായി.

പ്രമുഖ രാജാക്കന്മാരെ വാഴിച്ചിരുന്നതും, അവരെ കിരീടമണിയിച്ചിരുന്നതും മാർപാപ്പയായിരുന്നു. ഇതിനൊരു വെല്ലുവിളി ആദ്യമായി സൃഷിടിച്ചത് നെപ്പോളിയനാണ്. മാർപാപ്പ കിരീടമണിയിക്കാനായി വന്നപ്പോൾ, നെപ്പോളിയൻ ശിരസ്സ് നമിക്കാതെ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈയിൽനിന്നും കിരീടം പിടിച്ചുവാങ്ങി, സ്വന്തം തലയിൽ വച്ചു.

യൂറോപ്പിൽ സർവാധിപത്യമുണ്ടായിരുന്ന കത്തോലിക്കാസഭയുടെ ഔദ്യോഗികഭാഷ ലത്തീനായിരുന്നു. കത്തോലിക്കരുടെ ഭാഷ, ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ, വേഷഭൂഷാദികൾ, ഇവയൊക്കെ റോമൻസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളാണ്.

1962 വരെ കേരളത്തില്പോലും സീറോമലബാറിൽ പെടാത്ത മിഷനറിവൈദികർ ലത്തീനിൽ ദിവ്യബലി അർപ്പിച്ചിരുന്നത് എനിക്കോർമ്മയുണ്ട്.

പഴയകാലത്ത് യൂറോപ്പിൽ വിദ്യാഭ്യാസമുണ്ടായിരുന്നത് വൈദികർക്കു മാത്രമായിരുന്നു. അങ്ങനെ, അവരിലൂടെ ലത്തീൻഭാഷയുടെ സ്വാധീനം എല്ലാ പ്രാദേശിക ഭാഷകളിലും, ദേശീയഭാഷകളിലും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഒട്ടുമിക്ക ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലും (തമിഴ് ഇതിനൊരു അപവാദമാണെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്; സംസ്കൃതത്തിന്റെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്വാധീനമുള്ളത് ബെംഗാളിയും മലയാളവുമാണെന്നും കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ശരിയോ എന്തോ) സംസ്കൃതത്തിന്റെ വ്യക്തമായ സ്വാധീനമുള്ളതുപോലെ.

ലത്തീൻ ഇന്നൊരു മൃതഭാഷയാണെങ്കിലും ആ ഭാഷ മരണപ്പെട്ടുവെന്നു പറയുന്നത് പൂർണമായും ശരിയല്ല. ആ ഭാഷയുടെ കടുത്ത സ്വാധീനം ഇറ്റാലിയൻ, സ്പാനിഷ്, പോർത്തുഗീസ്, ഫ്രഞ്ച്, റൊമാനിയൻ എന്നീ ഭാഷകളിൽ കാണാം. അവയെല്ലാം "റൊമാൻസ് ഭാഷകൾ" എന്നാണല്ലോ അറിയപ്പെടുന്നത്. റൊമാൻസ് ഭാഷകളിൽ പെടാത്ത, ജർമ്മാനിക്ക് ഭാഷയായി അറിയപ്പെടുന്ന ഇംഗ്ലീഷിലും, പക്ഷെ ലത്തീൻറെ സ്വാധീനം അവഗണിക്കാവുന്നതല്ല. ഒരു പഠനം വെളിപ്പെടുത്തുന്നത് ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിലെ 29 ശതമാനം വാക്കുകൾക്ക് ലത്തീൻ വേരുകൾ ഉണ്ടെന്നാണ്. ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ:

Human, Animal, Dental, Decimal, Digital, Library, Manual, Lunar, Solar, Military, Science, Station.

ലത്തീൻ വാക്കുകൾ കൂടാതെ Sine Qua Non, Per Se, തുടങ്ങിയ നിരവധി ലത്തീൻ പ്രയോഗങ്ങളും ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിൽ സുലഭമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടാറുണ്ട്. .

ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള ലത്തീൻ ഭാഷയുടെ സ്വാധീനം വിശദമായി അറിയേണ്ടവർക്കായി ഇതാ ഒരു വിക്കിലേഖനത്തിന്റെ ലിങ്ക്

https://en.wikipedia.org/…/List_of_Latin_words_with_English….


മൂന്ന്: ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ/ജർമ്മൻ സ്വാധീനം.

ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ പടയാളികൾ

 ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ എന്നു കേൾക്കുമ്പോൾ "ആംഗ്ലോ-ഇന്ത്യൻ" എന്ന വാക്ക് നമ്മിൽ പലരും ഓർത്തുപോകും. ആംഗ്ലോ-ഇന്ത്യൻ എന്നാൽ ഇംഗ്ലീഷുകാർക്ക് ഇന്ത്യക്കാരിൽ ഉണ്ടായവർ എന്നാണൊരു പൊതുധാരണ. പക്ഷെ, ഇത് മുഴുവൻ ശരിയല്ല.

പോർട്ടുഗൽ, ഫ്രാൻസ്, ഹോളണ്ട്, എന്നീ യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നും ഇന്ത്യയിൽ വന്നവർക്ക് ഇന്ത്യാക്കാരിൽ ജനിച്ചവരും നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് ആംഗ്ലോ-ഇന്ത്യൻസ് എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.

പക്ഷെ, "ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ" തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. സാക്സൺ ജനതയുടെയും ഇംഗ്ലീഷ് ജനതയുടെയും ഒരു സങ്കരമല്ല ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ. സത്യത്തിൽ, അഞ്ചാംനൂറ്റാണ്ടിൽ അവർ ഈ നാട്ടിലേയ്ക്ക് കുടിയേറിയപ്പോൾ ഇംഗ്ലണ്ട്, ഇംഗ്ലീഷ്, തുടങ്ങിയ വാക്കുകൾ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നതേയില്ല. റോമാക്കാർ ഈ ദ്വീപിനെ "ബ്രിട്ടാനിയ" എന്ന് പേരിട്ടുവിളിച്ചു. പിന്നീടത് ബ്രിട്ടനായി. ഇംഗ്ലണ്ട് എന്ന വാക്കും സമാനമായി ഉണ്ടായതാണ്. അതിലേയ്ക്ക് പിന്നെ വരാം.

ആരായിരുന്നു ആംഗ്ലോ-സാക്‌സൺസ് എന്നതിന്റെ ഏറ്റവും ലളിതമായ ഉത്തരം ഇതാണ്.

"The Angle, Saxon, and Jute are known as the Anglo-Saxons. The Angles and the Saxon tribes were the largest of the three attacking tribes and so we often know them as Anglo-Saxons. They shared the same language but were each ruled by different strong warriors."

ഇവർ ഇന്ന് സാക്സണി എന്നറിയപ്പെടുന്ന ജർമ്മൻ പ്രദേശത്തുനിന്നും റോമാക്കാരുടെ തിരോധാനത്തിനുശേഷം ഈ നാട്ടിൽ വന്നവരാണ്.

ഇരുപതു ലക്ഷം ജനസംഖ്യയുണ്ടായിരുന്ന ഈ നാട്ടിലേയ്ക്ക് ഏതാണ്ട് രണ്ടു ലക്ഷം ആംഗ്ലോ-സാക്‌സൺസ് വന്നെത്തി. ആനുപാതികമായി പറഞ്ഞാൽ, ഇംഗ്ലണ്ട് കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ കുടിയേറ്റമായിരുന്നു അത്.

ഈ പുതിയ കുടിയേറ്റക്കാരെക്കുറിച്ചു നമുക്ക് ലഭിക്കുന്ന അറിവ്, കുടിയേറ്റമുണ്ടായി ഏതാണ്ട് മൂന്ന് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു ശേഷം "ഇംഗ്ലീഷ് ചരിത്രത്തിന്റെ പിതാവ്" എന്നറിയപ്പെടുന്ന ബീഡ് (Bede) എഴുതിയ ചരിത്രത്തിലൂടെയാണ്. മൂന്നു നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കുശേഷം എഴുതപ്പെടുന്ന ചരിത്രത്തിന് അധികം കൃത്യതയൊന്നും അവകാശപ്പെടാനായെന്നിരിക്കില്ല. എങ്കിലും കൂടുതൽ അറിയാൻ മറ്റു മാര്ഗങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാൽ ബീഡ് മാത്രമാണ് ലഭ്യമായ ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ ചരിത്രകാരൻ.

ഇന്നാട്ടിലെ ജനതയുടെ പത്തിലൊന്നു വരുന്നവരാണ് ഈ കുടിയേറ്റത്തിലൂടെ കടന്നുവന്നതെന്ന് മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചല്ലോ.

വന്നവരിൽ മിക്കവരും പ്രായപൂർത്തിയായ ആണുങ്ങളായിരുന്നു. പോരാത്തതിന് ആക്രമകാരികളും. ഇംഗ്ലണ്ടിൽ നടത്തിയ ഡി.എൻ.എ. പഠനം വ്യക്തമാക്കുന്നത് അവർ ഇവിടെയെത്തുമ്പോൾ ഇന്നാട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന തദ്ദേശീയരിലെ തൊണ്ണൂറു ശതമാനം ആണുങ്ങളും കൊല്ലപ്പെടുകയോ, സ്ഥലം വിട്ടുപോവുകയോ ചെയ്തുവെന്നാണ്.

ആ കാലഘട്ടത്തിൽ കുടിയേറ്റക്കാരോട് യുദ്ധം ചെയ്ത് ഇന്നാട്ടിയിലെ വീരനായകനായ കക്ഷിയാണ് ആർതർ രാജാവ് (King Arthur). പക്ഷെ, അങ്ങനെയൊരാൾ ജീവിച്ചിരുന്നതേയില്ലെന്നും കിംഗ് ആർതർ വെറും ഐതിഹ്യമാണെന്നും പറയപ്പെടുന്നുണ്ട്.

ഇന്നാട്ടിലെ ഗ്രാമങ്ങൾ, കൃഷിസ്ഥലങ്ങൾ, സ്ത്രീകൾ ഇവയൊക്കെ കുടിയേറ്റക്കാരുടെ സ്വന്തമായി. അതായത് അടുത്ത തലമുറ ജർമ്മൻ വംശജരായിയെന്നു ചുരുക്കം.

ചരിത്രകാരൻ ഡേവിഡ് സ്റ്റാർക്കിയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ "Ethnic Cleansing" ആണ് അന്ന് സംഭവിച്ചത്.

ഇതിലൂടെ സംഭവിച്ച സാമൂഹികമാറ്റം ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.

അവർ ഇന്നാട്ടിലെ ജില്ലകൾക്കും ഗ്രാമങ്ങൾക്കും പുതിയ പേരുകൾ നൽകി, ഇന്ന് ഇംഗ്ലണ്ട് എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രദേശത്തെ അവർ "Aengla Land" എന്നു പേരിട്ടുവിളിച്ചു. ഇതാണ് പിന്നീട് ഇംഗ്ലണ്ട് ആയത്. അവരുടെ (ഇപ്പോൾ Old ഇംഗ്ലീഷ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന) ഭാഷ ഇന്നാട്ടിലെ സംസാരഭാഷയായി.

Suffolk കൗണ്ടിയിലുള്ള West Stow എന്ന ഗ്രാമത്തിൽ അന്നത്തെ ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ ജീവിതരീതി ഇന്നും നിലനിർത്തിയിട്ടുണ്ട്. സമീപവാസികൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ അവിടെ പോയി കാണാം.

രാജാക്കന്മാർ ഇല്ലാതിരുന്ന സമൂഹമായിരുന്നു അവരുടേത്. എങ്കിലും യുദ്ധസമയത്ത് അവർ ഒരു നേതാവിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കും. അങ്ങനെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരുടെ പിൻതലമുറയാണ് പിന്നീട് ഇവിടെ രാജവംശമായിത്തീർന്നത്. റോമിലെ സീസറിന്റെ പൂർണ്ണാധികാരം അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇന്നാട്ടിലെ രാജാക്കന്മാർക്കുണ്ടായില്ല. ജനങ്ങൾക്കും ചില അധികാരങ്ങളും അവകാശങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ ഫലമായാണ് ഇന്നാട്ടിൽ മാഗ്നാ കാർട്ട ഉണ്ടായത്. ഒന്നാം ചാൾസ് രാജാവിനെ വധിച്ചതിലും, ഇന്നാട്ടിൽനിന്നും പോയി അമേരിക്കയിൽ കുടിയേറിയവർ "പ്രാതിനിധ്യമില്ലാതെ നികുതി നൽകുകയില്ല" എന്നു പറഞ്ഞതിലുമെല്ലാം ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ കാലഘട്ടത്തിലെ രാജാവിന്റെ പൂർണ്ണാധികാരമില്ലായ്മയുടെ പിൻകാല പ്രതിഫലനങ്ങൾ കാണാം.

നമ്മുടെ വിഷയം ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയാണല്ലോ. ആധുനിക ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയുടെ 26 ശതമാനം വാക്കുകൾ ജർമ്മൻഭാഷയിൽ നിന്നും വന്നവയാണ്. നോർമൻ ആക്രമണത്തോടെ ഫ്രഞ്ച് ഭാഷ ഇന്നാട്ടിലെ ഔദ്യോഗികഭാഷയാകുന്നതുവരെ ഇവിടെ സംസാരിച്ചിരുന്നത് ജർമ്മനിയിലെ സാക്സണി പ്രദേശത്തെ അതേ ഭാഷ തന്നെയായിരിക്കണം. ആ ഭാഷ വളരെ മാറ്റങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയാണ് ഇന്നത്തെ ഇംഗ്ലീഷായി പരിണമിച്ചത്.

പരിണാമങ്ങൾ ഒട്ടേറെ സംഭവിച്ചെങ്കിലും ഇംഗ്ലീഷ് "ജർമാനിക്ക്" ഭാഷയായി ഇന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. കാരണം ഈ ഭാഷയുടെ അടിത്തറ ജർമ്മൻതന്നെ ആണ്.

ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിൽ പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്ന വാക്കുകളിൽ 26 ശതമാനത്തോളം വാക്കുകൾ ജർമ്മൻ വേരുകളുള്ളവയാണ്. ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ:

Above, Again, And, Apple, Bad, Good, Cake, Eat, Drink, Eye, Feet, Arm, Boy, Girl, House, Hand, Bread.

ഈ വാക്കുകളെല്ലാം അതേപടി ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് വരുകയായിരുന്നില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് Und എന്ന ജർമ്മൻ വാക്ക് രൂപമാറ്റം സംഭവിച്ച ഇംഗ്ലീഷിലെ And ആയി. സമാനമായ രൂപമാറ്റം മുകളിൽ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന മിക്ക വാക്കുകൾക്കും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്.

വാൽക്കക്ഷണം:

സമാനതകൾ മാത്രമല്ല, ജർമ്മൻ ഭാഷയും ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയുമായി ചില രസകരമായ വ്യത്യാസങ്ങളുമുണ്ട്.

ഗൂഗിൾ ട്രാൻസ്ലേറ്റർ ഉപയോഗിച്ച "Gift" എന്ന വാക്ക് ജർമ്മൻഭാഷയിൽ നിന്നും ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് മൊഴിമാറ്റം നടത്തിയാൽ ചിലരെങ്കിലും ഞെട്ടിപ്പോകും.

നാല്  ഇംഗ്ലണ്ട് ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിക്കുന്നു.

കിംഗ് ആൽഫ്രഡ് ദി ഗ്രേറ്റ്

ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയുടെ ചരിത്രം ബ്രിട്ടന്റെ, പ്രത്യേകിച്ച് ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ, ചരിത്രവുമായി അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നമ്മളിൽ പലരും അറിയുന്ന ബ്രിട്ടൻ മറ്റുള്ള രാജ്യങ്ങളെ വെട്ടിപ്പിടിച്ച ശക്തിയാണ്. എന്നാൽ പതിനൊന്നു നൂറ്റാണ്ടുകാലം കീഴടക്കാനായി വന്ന നിരവധി ശക്തികളുടെ മുന്നിൽ നിസ്സഹായരായി നിൽക്കേണ്ടി വന്ന ചരിത്രവും ഇവർക്കുണ്ട്. വിദേശാക്രമണങ്ങളുടെ പരമ്പരതന്നെ അരങ്ങേറിയ നാടാണിത്.

റോമൻ, ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ കടന്നുവരവുകളുടെ കഥകൾ മുൻ ഭാഗങ്ങളിൽ കുറിച്ചിരുന്നു. ആംഗ്ലോ-സാക്‌സൺസ് ഈ നാട്ടുകാരായി, ഇന്നാട്ടിലെ ജീവിതശൈലിയുമായി സമരസപ്പെട്ടു ജീവിച്ചു; അവരുടെ ഭാഷ ഈ നാടിന്റെ ഭാഷയായി. ഇംഗ്ലണ്ട് അവർ ഭരിക്കുന്ന നിരവധി നാട്ടുരാജ്യങ്ങളായി - Northumbria, Mercia, Wessex, Kent, Sussex, എന്നിവയായിരുന്നു ആ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടത്. അക്കാലത്തെല്ലാവരുംതന്നെ പേഗൻ മതവിശ്വാസികളായിരുന്നു.

കെന്റിലെ ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ രാജാവായിരുന്ന എത്തൽബെർട്ട് (Ethelbert) ഫ്രഞ്ച് രാജകുടുംബാംഗവും ക്രിസ്ത്യാനിയുമായ ബെർത്തയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. 580 ADയിൽ ഇവിടെയെത്തിയ തന്റെ ക്രിസ്ത്യൻവധുവിന്റെ ആത്മീയാവശ്യങ്ങൾക്കായി രാജാവ് കാന്റർബറിയിലുണ്ടായിരുന്ന സെന്റ് മാർട്ടിൻ എന്ന ബ്രിട്ടീഷ്-റൊമാനൊ പള്ളി വിട്ടുകൊടുത്തു. ബെർത്ത അവിടെ പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും രാജാവിന്റെയോ ജനങ്ങളുടെയോ വിശ്വാസത്തിൽ മാറ്റമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.

അങ്ങനെയിരിക്കവേ അന്നത്തെ പോപ്പായിരുന്ന ഗ്രിഗറി കെന്റിലെ രാജാവിനൊരു കത്തയച്ചു - "താങ്കളുടെ പ്രജകൾക്ക് ക്രിസ്ത്യാനികളാകണമെന്നാഗ്രഹമുണ്ട്, അതിനാൽ ഞാൻ എന്റെ ദൂതനെ അയയ്ക്കുന്നു."

അന്നൊക്കെ മാർപാപ്പയെന്നാൽ പത്രോസിന്റെ മാത്രമല്ല, പഴയ റോമൻ ചക്രവർത്തിമാരുടെയും പിൻഗാമിയാണ്. അദ്ദേഹത്തോടു മറുത്തെന്തെങ്കിലും പറയാനുള്ള ശേഷി രാജാവിനില്ല. അങ്ങനെ പോപ്പിന്റെ ദൂതൻ, ഇറ്റലിയിലെ ഒരു കുബേരകുടുംബാംഗമായ അഗസ്റ്റിൻ (പിന്നീട് സെന്റ് അഗസ്റ്റിനായി) കെന്റിലെത്തി.

AD 597-ൽ തന്റെ സംഘത്തോടൊപ്പം കെന്റിലെത്തിയ അഗസ്റ്റിൻ രാജാവുമായി ഒരു കൂടിക്കാഴ്ച്ചയ്ക്ക് അനുവാദം ചോദിച്ചു.

റോമാക്കാരൻ, പാപ്പാദൂതൻ, അഗസ്റ്റിന് വല്ല മാന്ത്രികശക്തിയും ഉണ്ടാവാം എന്ന് ഭയന്ന പാവം എത്തൽബെർട്ട് സന്ദർശകനെ തുറസ്സായ സ്ഥലത്തുവച്ചാണ് നേരിട്ടത്. ഭക്തിഗാനവും ആലപിച്ച്, വെള്ളിക്കുരിശും ധരിച്ചാണ് അഗസ്റ്റിൻ എത്തിയത്. കൂടിക്കാഴ്ച്ച അനിഷ്ഠസംഭവങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ നടന്നു.

അഗസ്റ്റിൻ കൊണ്ടുവന്ന മതം ഉടനടി സ്വീകരിക്കാൻ രാജാവ് തയ്യാറായില്ല. എങ്കിലും അവർക്ക് ഇവിടെ തങ്ങാനും അവരുടെ പണി തുടങ്ങാനും അനുവാദം നൽകി.

സീറോമലബാർ വെട്ടുക്കിളികളെപ്പോലെ വിളഞ്ഞ പാടത്തു വന്നിറങ്ങിയതു പോലെയായിരുന്നില്ല അഗസ്റ്റിന്റെ വരവ്. ക്രിസ്തു എന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത ജനതയുടെ നടുവിലാണ് അദ്ദേഹം വന്നുപെട്ടത്. രാജാവ് സംഭവവികാസമെല്ലാം സശ്രദ്ധം വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കുശേഷം അഗസ്റ്റിന്റെ ശ്രമങ്ങൾ ഫലം കണ്ടു. ആ വർഷത്തെ ക്രിസ്തുമസ് ദിനത്തിൽ കുറേയേറെപ്പേർ കൂട്ടത്തോടെ പുതിയ മതം സ്വീകരിച്ചു. അഗസ്റ്റിൻ ബെർത്തയുടെ കുഞ്ഞു ചാപ്പലിൽനിന്നും പുതിയ, വലിയൊരു പള്ളി പണിത് തന്റെ ആസ്ഥാനം അങ്ങോട്ടേയ്ക്ക് മാറ്റി. ഇതിനോടകം ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിക്കുന്നതുകൊണ്ട് തനിക്കുണ്ടായേക്കാവുന്ന പ്രയോജനങ്ങൾ മനസിലാക്കിയ രാജാവും പുതിയ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചു.

ഇതൊരു എളിയ തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു. താമസിയാതെ ഇംഗ്ലണ്ട് മൊത്തം കുരിശിന്റെ വഴിയിലും പോപ്പിന്റെ കീഴിലുമായി.

ഇതോടെ ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ ഭാഷയിൽ ലത്തീൻറെ സ്വാധീനം കൂടുതലുണ്ടായി.

ക്രിസ്തുമതം വന്നതോടെ പള്ളികളും സന്ന്യാസാശ്രമങ്ങളും ഉയർന്നു. സന്ന്യാസാശ്രമങ്ങൾ സമ്പന്നതിയിൽനിന്നും അതിസമ്പന്നതയിലേയ്ക്ക് കുതിച്ചു.

അങ്ങനെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഭദ്രമായി നടന്നുവരവേ, AD 793-ൽ Lindisfarne എന്ന സ്ഥലത്ത് കുറെ വഞ്ചികൾ വന്നടുത്തു. അവയിലുണ്ടായിരുന്നത് സ്കാൻഡിനേവിയക്കാർ, വൈക്കിംഗ്‌സ് ആയിരുന്നു. അക്കാലത്തെ Terrorists തന്നെയായിരുന്നു ഈ വൈക്കിംഗ്‌സ്.

വടക്കുനിന്നും വന്ന വെടക്കൻമാരുടെ മുഖ്യ ലക്ഷ്യം സന്ന്യാസാശ്രമങ്ങളായിരുന്നു. ശാരീരികമായ കരുത്തോ ആയുധബലമോ ഇല്ലാതിരുന്ന സംന്യാസികളെ ക്രൂരമായി കൊന്നൊടുക്കി അവർ ആശ്രമങ്ങൾ കൊള്ളയടിച്ചു.

ഈ കൊള്ളയടി അവർ ശീലമാക്കി.. വീണ്ടുംവീണ്ടും അവരുടെ ആക്രമണങ്ങൾ ഇന്നാട്ടിൽ അരങ്ങേറി. പലരെയും ഇവിടെനിന്നും അടിമകളാക്കി തങ്ങളുടെ രാജ്യത്തേയ്ക്ക് അവർ കൊണ്ടുപോയി. ഏതാണ്ട് മൂന്നു നൂറ്റാണ്ടുകാലം ഇന്നാട്ടുകാർ വടക്കന്മാരുടെ ആക്രാന്തത്തിന്റെ ഇരകളായി.

കുറെ പ്രാവശ്യത്തെ വരവുകൾക്കുശേഷം അവരിൽ ചിലർ ഇവിടെ തമ്പടിച്ചുകൂടാൻ തീരുമാനിച്ചു. അതോടെ നിരവധി നാട്ടുരാജാക്കന്മാർക്ക് തങ്ങളുടെ കിരീടം നഷ്ടമായി. ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ നല്ലയൊരു ഭാഗം വൈക്കിംഗ് ഭരണത്തിന്റെ കീഴിലായി. പല രാജാക്കന്മാരിൽനിന്നും അവർ കപ്പം വാങ്ങിയിരുന്നു. അങ്ങനെ മിക്ക ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ രാജാക്കന്മാരും സാമ്പത്തികമായി ക്ഷീണിച്ചപ്പോഴും ക്ഷയിക്കാതെ നിന്ന രാജ്യമായിരുന്നു വെസെക്സ്.

ഇന്നത്തെ Hampshire, Wiltshire, Somerset, Dorset എന്നീ കൗണ്ടികൾ ചേർന്നുള്ള രാജ്യമായിരുന്നു വെസെക്സ്. വെസെക്‌സിന്റെ തലസ്ഥാനം വിൻചെസ്റ്റർ. വെസെക്സിന് കരുത്തനായ ഒരു രാജാവുമുണ്ടായിരുന്നു - ആൽഫ്രഡ്.

റഷ്യയിൽ "മഹാന്മാരായി" അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ചക്രവർത്തിയും, ഒരു ചക്രവർത്തിനിയുമുണ്ട്. (Peter the Great & Catherine the Great). പക്ഷെ, ബ്രിട്ടന്റെ ചരിത്രത്തിൽ മഹാനായി അറിയപ്പെടുന്ന ഒരാൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ. അതായിരുന്നു Alfred the Great. പണ്ഡിതനും ജനസമ്മതനുമായിരുന്ന ആൽഫ്രഡ് സ്വന്തമായി പുസ്തകങ്ങൾ എഴുതുകയും നിരവധി പുസ്തകങ്ങൾ അന്നത്തെ നാട്ടുഭാഷയിലേക്ക് തർജ്ജമ ചെയ്യുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

അദ്ദേഹത്തെ പക്ഷെ, വൈക്കിംഗ് ആക്രമകാരികൾ വെറുതെ വിട്ടില്ല. വെസെക്സ് കൂടി പിടിച്ചെടുത്ത് ഇംഗ്ലണ്ട് മൊത്തം തങ്ങളുടെ കൈവശമാക്കാനായി ഇംഗ്ലണ്ടിലെ അന്നത്തെ വൈക്കിംഗ് രാജാവ് Gothrum കരുക്കൾ നീക്കി. പിടിച്ചുനിൽക്കാനാവാതെ മഹാനായ രാജാവ് ഒളിവിൽ പോയി. പക്ഷെ, ഒളിവിൽ കഴിയവേ രഹസ്യമായി സൈന്യം രൂപീകരിച്ച് വിൽറ്റ്ഷയറിലെ വെസ്റ്റ്ബെറിയ്ക്കടുത്തുള്ള Edington എന്ന സ്ഥലത്തുവച്ചു നടന്ന ഘോരയുദ്ധത്തിൽ ഗുത്രുമിനെ ആൽഫ്രഡ് പരാജയപ്പെടുത്തി.

ആൽഫ്രഡിന്റെ കാലശേഷവും വെസെക്‌സിന്റെ പ്രാധാന്യം തുടർന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൊച്ചുമകന്റെ മകൻ, കിംഗ് എഡ്ഗാർ AD 973-യിൽ ബാത്ത് നഗരത്തിൽ വച്ച് കിരീടധാരണം നടത്തിയതോടെയാണ് യുണൈറ്റഡ് ഇംഗ്ലണ്ട് രൂപീകൃതമായത്. അങ്ങനെ ഇംഗ്ലണ്ട് മുഴുവനും ഒരൊറ്റ രാജ്യമായി. യൂറോപ്പിൽ രാജ്യങ്ങളെല്ലാം നഗരരാഷ്ട്രങ്ങളായിരുന്ന (ഇറ്റലിയിലെ ഫ്ലോറൻസ്, ഫ്രാൻസിലെ നോർമൻഡി, തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങൾ) അക്കാലത്ത് യൂറോപ്പിലെ ആദ്യത്തെ Nation State എന്ന പദവിയ്ക്ക് ഇംഗ്ലണ്ട് അർഹമായി. അങ്ങനെ ഇരുണ്ട കാലഘട്ടത്തിൽ ഇംഗ്ളണ്ട് ഒരു രാജാവ്, ഒരു രാജ്യം, ഒരു കറൻസി, ഒരു ഭാഷ, ഒരു മതം എന്നിവയെല്ലാമുള്ള രാജ്യമായി.

ആൽഫ്രഡിന്റെ കാലംമുതൽ ഇംഗ്ലണ്ട് പുരോഗമനത്തിന്റെ പാതയിലായിരുന്നു. ജനങ്ങളുടെ ജീവിതസൗകര്യങ്ങൾ വർധിച്ചു, അല്ലറചില്ലറ സാഹിത്യകൃതികളൊക്കെ ഉണ്ടായി ഭാഷ സമ്പന്നമായി. ആൽഫ്രഡിന്റെ കാലത്തുതന്നെ National Book of Records, Anglo-Saxon Chronicle എന്നിവ ആരംഭിച്ചു.

പഴയ ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയുടെയും ജീവിതസൗകര്യങ്ങളുടെയും സുവർണ്ണകാലമായിരുന്നു അത്.

പക്ഷെ, സുവർണ്ണകാലം അധികം നാൾ നീണ്ടുനിന്നില്ല. സമൂഹത്തെ സമൂലമായി മാറ്റിമറിച്ച മറ്റൊരു ആക്രമണം പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലുണ്ടായി.

അതിലൂടെ ഭാഷയ്ക്കും ഗണ്യമായ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചു.

അഞ്ച്:  1066-ൽ സംഭവിച്ചത്.

William the Conqueror

ഫ്രാൻസിലെ നോർമണ്ടിക്കാരൻ William the Bastard ഇംഗ്ലണ്ടുകാർക്ക് William the Conqueror ആയതോടെ ഇംഗ്ലണ്ട് വല്ലാതെ മാറിമറിഞ്ഞു.

Norsemen (Northmen, വടക്കൻമാർ) എന്നതിന്റെ ചുരുക്കമാണ് "നോർമൻസ്‌." അവർ വടക്കൻഫ്രാൻസിൽ താമസിച്ചിരുന്ന പ്രദേശമാണ് നോർമണ്ടി എന്നറിയപ്പെടുന്നത്.

സ്ക്കാന്ഡിനേവിയൻ രാജ്യങ്ങളിലെ കൊള്ളക്കാർ ഇന്നാട്ടിൽ മാത്രമല്ല ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗത്തും പോയി കൊള്ളയടിച്ചിട്ടുണ്ട്. റഷ്യ എന്ന രാജ്യം ഒരർത്ഥത്തിൽ അവരാണ് സ്ഥാപിച്ചത്. ഫ്രാൻസിൽ കൊള്ളയടിക്കാൻ പോയവരിൽ ചിലർ അവിടെ താമസമായി. അവർ താമസിച്ചിരുന്ന പ്രദേശം അവരുടെ പ്രവിശ്യയുമായി. അന്നൊന്നും ഫ്രാൻസ് എന്നൊരു രാജ്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നത് പല ഡ്യുക്കുമാരുടെ അധികാരത്തിന് കീഴിലുള്ള ഡച്ചികളായിരുന്നു. അത്തരത്തിലൊരു ഡച്ചിയായിരുന്നു നോർമണ്ടി. നോര്മണ്ടിയിലെ ഡ്യുക്കിന് ഉന്നതകുലജാതയല്ലാത്ത ഒരു സ്ത്രീയുമായുണ്ടായ അവിഹിതവേഴ്ചയിലുണ്ടായ പുത്രനാണ് വില്യം.

ജാരസന്തതിയായിരുന്നിട്ടും തന്റെ മിടുക്കുകൊണ്ട് വില്യം പിതാവിനുശേഷം നോര്മണ്ടിയിലെ ഡ്യുക്കായി.

വില്യമിന്റെ പിതാവ് അക്കാലത്ത് ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ രാജാവായിരുന്ന എഡ്‌വേർഡിന്റെ (Edward the Confessor) അമ്മാവനായിരുന്നു.. അതായത് വില്യമും എഡ്‌വേർഡും കസിൻസ്.

വൈക്കിംഗ്സിന്റെ തുടരെത്തുടരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങൾകൊണ്ട് പൊറുതിമുട്ടിയ എഡ്‌വേർഡ്‌ നോര്മണ്ടിയുടെ സൈനികസഹായം ലഭിക്കാനായി 1051-ൽ തന്റെ കാലശേഷം ഇംഗ്ലണ്ടിലെ രാജാവായി വില്യമിനെ നിർദ്ദേശിക്കാമെന്ന് തനിക്ക് വാഗ്ദാനം നൽകിയിരുന്നുവെന്നാണ് വില്യമിന്റെ അവകാശവാദം.

പക്ഷെ, (A.D January 1066) മരണമടുത്തപ്പോൾ, തന്റെ ബന്ധുപോലുമല്ലാത്ത (എഡ്‌വേർഡിനു മക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല) ഹാരോൾഡ് എന്നയാളെ രാജാവായി നിർദ്ദേശിച്ചു.

ക്രൂദ്ധനായ വില്യം സൈനികസന്നാഹങ്ങളുമായി ഇംഗ്ലണ്ടിനെ കീഴടക്കാനെത്തി. തന്റെ ആക്രമണത്തിന് ഒരു വിശുദ്ധപരിവേഷം നൽകാനായി അന്നത്തെ മാർപാപ്പയായിരുന്ന പോപ്പ് അലക്‌സാണ്ടർ ആശീർവദിച്ചുനൽകിയ ബാനറുമായാണ് വില്യം ഇംഗ്ലണ്ടിലെ Hasting-ലെത്തുന്നത്.

അവിടെ നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ ആദ്യമൊക്കെ ഇംഗ്ലീഷുകാർ വിജയം കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും രാജാവായ ഹാരോൾഡ് കണ്ണിൽ അമ്പേറ്റ് "വീരമൃത്യു" അടഞ്ഞതോടെ അവരുടെ മനോവീര്യം നഷ്ടപ്പെടുകയും വില്യം വിജയശ്രീലാളിതനാവുകയും ചെയ്തു.

ഒരു ചെറിയ പ്രവിശ്യയുടെ ഡ്യുക്കായിരുന്ന വില്യമിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇംഗ്ലണ്ട് പോലൊരു വലിയ രാജ്യത്തിന്റെ രാജാവാവുകയെന്നത് ദീർഘകാലത്തെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ സാക്ഷാൽക്കാരമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് സമയം ഒട്ടും കളയാതെ തന്റെ സംഘത്തോടൊപ്പം ലണ്ടനിലേക്ക് മാർച്ചു ചെയ്ത് വെസ്റ്റ്മിൻസ്റ്റർ ആബിയിൽ വച്ച് 1066-ലെ ക്രിസ്തുമസ് ദിനത്തിൽ വില്യം തന്റെ കിരീധാരണചടങ്ങ് ആർഭാടമായി നടത്തി.

ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ അന്ത്യമായിരുന്നു അത്. എവിടെയോ കണ്ടത് ശരിയാണെങ്കിൽ അതിനുശേഷം നാളിതുവരെ ഒരു ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ ഈ രാജ്യത്തിന്റെ രാജാവോ രാഞ്ജിയോ ആയിട്ടില്ല.

തുടർന്നുണ്ടായത് കിരാതമായ ഭരണമായിരുന്നു. തദ്ദേശീയരുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും ചെറുത്തുനില്പിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നിരവധി ഉണ്ടായെങ്കിലും അവയെല്ലാം മൃഗീയമായി അമർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു.

വില്യമിനെ തുടർന്ന് നിരവധി നോർമൻ രാജാക്കന്മാർ ഇംഗ്ലണ്ട് ഭരിക്കുകയുണ്ടായി. അവരുടെ ഭരണകാലത്തുണ്ടായ സാമൂഹിക, രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളിലേയ്ക്ക് കടക്കുന്നില്ല. നമ്മുടെ വിഷയം ഭാഷയാണല്ലോ.

വില്യം അധികാരം പിടിച്ചടക്കിയതോടെ ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ വ്യവഹാരഭാഷ ഫ്രഞ്ചായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിന്നാലെ വന്ന രാജാക്കന്മാർ ഇംഗ്ലീഷ് വശമാക്കാനേ ശ്രമിച്ചിരുന്നില്ല.

ജർമ്മാനിക്ക് ഭാഷയായിരുന്ന ഇംഗ്ലീഷ് ഫ്രഞ്ച് സ്വാധീനത്തിൽ സമൂലം മാറിപ്പോയി. നിലനിൽക്കാനായി അന്ന് വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയവർ ഫ്രഞ്ച് ഭാഷയിലാണ് വിദ്യ അഭ്യസിച്ചത്.

എന്നാൽ 1362-ൽ Statute of Pleading എന്ന നിയമനിർമ്മാണം വഴി പാർലമെന്റ് ഇംഗ്ലീഷിനെ ഇന്നാട്ടിലെ ഔദ്യോഗികഭാഷയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. എങ്കിലും 1066-നു ശേഷം ഇംഗ്ലീഷ് മാതൃഭാഷയായ ഒരു രാജാവ് ഈ നാട്ടിലുണ്ടായത് പതിനഞ്ചാംനൂറ്റാണ്ടിലാണ് - ഹെൻറി നാലാമൻ.

Beef, Cow എന്നീ രണ്ടുവാക്കുകൾ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ ഭാഷയിലുണ്ടായ മാറ്റത്തിന്റെ ഏകദേശരൂപം മനസിലാക്കാം. പശുവിന്റെ ഇറച്ചി ഭക്ഷിച്ചിരുന്ന നോർമൻ പ്രഭുക്കൾക്ക് അത് അവരുടെ ഭാഷയിൽനിന്നും വന്ന ബീഫായി (അവർക്ക് പശുവിനെ പരിപാലിക്കേണ്ടതില്ല, ഇറച്ചി കഴിച്ചാൽ മതി, അങ്ങിനെ പശുവിറച്ചി ബീഫായി. എന്നാൽ പശുവിനെ മേയ്ച്ചു നടന്ന സാധാരണക്കാരന് പശുവിനെ തങ്ങളുടെ ആംഗ്ലോ-സാക്സൺ ഭാഷയിൽ Cow എന്ന് തുടർന്നും വിളിച്ചു.

വില്യമിന്റെ വരവോടെ ഏതാണ്ട് പതിനായിരം ഫ്രഞ്ച് വാക്കുകൾ ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിൽ കടന്നുകൂടി എന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്. ഭാഷയിലെ ഉച്ചാരണം, വ്യാകരണം എല്ലാം മാറിമറിഞ്ഞു.

ലത്തീനിൽനിന്നുള്ളത്രതന്നെ (മൊത്തം വാക്കുകളുടെ 29 ശതമാനം) ഇന്നത്തെ ഇംഗ്ലീഷ് വാക്കുകൾ ഫ്രഞ്ചിൽനിന്നും വന്നതാണ്.

ചുവടെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ നമുക്ക് ചിരപരിചിതമായ എത്രയോ വാക്കുകൾ സത്യത്തിൽ ഫ്രഞ്ച് വാക്കുകളാണെന്ന് മനസിലാക്കാം.

State, royal (roial), exile (exil), rebel, noble, peer, prince, princess, justice, army (armee), navy (navie), enemy (enemi), battle, soldier, spy (verb), combat (verb) and more. French words also borrowed in English art, culture, and fashion as music, poet (poete), prose, romance, pen, paper, grammar, noun, gender, pain, blue, diamond, dance (verb), melody, image, beauty, remedy, poison, joy, poor, nice, etc.

ഇവയിൽ പല വാക്കുകളുടെയും സ്‌പെല്ലിംഗും ഉച്ചാരണവും ആധുനിക ഫ്രഞ്ചിൽ വ്യത്യസ്തമാണ്. 

ആറ്:  ഗ്രീക്ക് വന്ന വഴി..

ഷെല്ലി

പ്രശസ്ത ആംഗലേയ കവി, ഷെല്ലിയുടെ പ്രധാന രചനകളിലൊന്നാണ് "Prometheus Unbound." 1820-ൽ പ്രസിദ്ധീകൃതമായ ഈ കൃതി "ലിറിക്കൽ ഡ്രാമ" എന്ന ജനുസ്സിൽ പെട്ടതാണ്. ദേവലോകത്തുനിന്നും മനുഷ്യർക്കായി തീയ് മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടുവന്നയാളാണ് പ്രൊമിത്യൂസ്. ഇതിൽ കുപിതനായ സ്യുസ് ഇദ്ദേഹത്തെ കഠിനമായി ശിക്ഷിച്ചു. വലിയ പാറയിൽ ചങ്ങലയാൽ ബന്ധിതനായ പ്രോമിത്യൂസിന്റെ കരൾ ദിവസവും രാവിലെ കഴുകൻ തിന്നുന്നു. രാത്രിയിൽ വീണ്ടും കരളുണ്ടാകും. അടുത്തദിവസം വീണ്ടും കഴുകന്റെ ആക്രമണം. ഈ പീഡനം നിരന്തരം തുടരുന്നു.

ഈ കഥയുടെ പുനരാഖ്യാനമാണ് ഷെല്ലിയുടെ കാവ്യനാടകം. Æschylus എന്ന ഗ്രീക്ക് എഴുത്തുകാരന്റെ രചനയാണ്‌ ഷെല്ലിയുടെ കൃതിയുടെ ആധാരം.

ഇതേ ഷെല്ലി ഇപ്രകാരം പ്രഖ്യാപിക്കുകയുണ്ടായി...

“We are all Greeks. Our laws, our literature, our religion, our arts have their root in Greece.”

ഷെല്ലിയുടെ ഈ വാക്കുകളിൽനിന്നും ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിലെ ഗ്രീക്കിന്റെ സ്വാധീനം വ്യക്തമാണല്ലോ.

നമ്മൾ ഇതുവരെ കണ്ടത് അധിനിവേശങ്ങളിലൂടെ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഭാഷയ്ക്കുണ്ടായ മാറ്റങ്ങളാണ്. എന്നാൽ ഗ്രീക്ക് സ്വാധീനത്തിന്റെ പിന്നിൽ യുദ്ധകാഹളം ഉണ്ടായിരുന്നതേയില്ല. ഇതുവന്നത് വളരെ രസകരമായ വഴിയിലൂടെയാണ്.

വളരെ പഴക്കമുളള ഗ്രീക്ക് തത്വശാസ്ത്രവും ചിന്താഗതികളും പാശ്ചാത്യലോകത്തെത്തിയത് വളരെയേറെ വൈകിയാണ്. ഇതിനു മുമ്പുവരെ പാശ്ചാത്യലോകത്തിന്റ തത്വശാസ്ത്രം മതങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്ന മിസ്റ്റിസിസത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. യുക്തിയ്ക്ക് അന്നൊന്നും യാതൊരു പ്രസക്തിയുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഗ്രീക്ക് ഫിലോസഫിയുടെ ആഗമനത്തോടെയാണ് യൂറോപ്പിൽ "Age of Reason" ആരംഭിക്കുന്നത്. അതിനെ ജ്ഞാനോദയകാലമെന്നും Enlightenment എന്നുമൊക്കെ പേരിട്ടുവിളിക്കുന്നു.

ഭാഷാപരമായും ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായും യൂറോപ്പിലെ ഏതാണ്ട് ഒറ്റപ്പെട്ട രാജ്യമായിരുന്നു ഗ്രീസ്. മഹാനായ അലക്‌സാണ്ടർ എന്ന അപവാദമൊഴിച്ചാൽ ഗ്രീസ് ഒരു അധിനിവേശശക്തി ആയിരുന്നില്ല. പേർഷ്യൻസാമ്രാജ്യം പോലുള്ളവരുമായി അവർ നടത്തിയ യുദ്ധങ്ങൾ പ്രതിരോധസ്വഭാവമുള്ളവയായിരുന്നു. സിസിലി ഒഴിച്ചാൽ, യൂറോപ്പിലെ മറ്റു പ്രദേശങ്ങളിലേയ്ക്ക് അവരുടെ പുഷ്ക്കലകാലത്തുപോലും, അവർ കടക്കാൻ ശ്രമിച്ചില്ല.

ആ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് റോമൻ സാമ്രാജ്യം വികസിച്ചതും മറ്റുപല രാജ്യങ്ങൾക്കൊപ്പം ഗ്രീസിനെയും അവർ കീഴടക്കിയതും. ഗ്രീക്ക് സംസ്ക്കാരം തങ്ങളുടേതിനേക്കാൾ ഉയർന്നതാണെന്ന ബോധം റോമിലെ അധികാരികൾക്കുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് റോമാക്കാരല്ലാത്തവരെയൊക്കെ അവർ കിരാതന്മാർ (Barbarians) എന്നു വിളിച്ചപ്പോഴും ഗ്രീക്കുകാർക്ക് ആ ദുഷ്‌പേര് നൽകിയില്ല. എങ്കിലും ഭരിക്കുന്ന തങ്ങളേക്കാൾ കേമന്മാരാണ് തങ്ങളാൽ ഭരിക്കപ്പെടുന്നവർ എന്ന് സമ്മതിക്കാൻ സാധിക്കില്ലല്ലോ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവരുടെ ഭാഷയെയും സംസ്ക്കാരത്തെയുമൊക്കെ അവർ തങ്ങളാൽ കഴിയുംവിധം ഇല്ലാതാക്കി. കുറഞ്ഞത് അതിനെ പ്രമോട്ട് ചെയ്യാൻ അവർ തയ്യാറായില്ല.

പ്രാചീന ഗ്രീക്ക് ഭാഷയല്ല, ഇന്നത്തെ ആധുനിക ഗ്രീക്ക് ഭാഷ. റോമൻ സംസ്ക്കാരം വെട്ടിപ്പിടിക്കലുകളിലൂടെയും പിന്നീട് ക്രിസ്തുമതത്തിലൂടെയും യൂറോപ്പിൽ മൊത്തം വ്യാപിച്ചപ്പോഴും ഗ്രീക്ക് സംസ്ക്കാരം യൂറോപ്പിന് അന്യമായിരുന്നു. ഇന്ന് യൂറോപ്പിൽ വിദ്യാഭ്യാസം നേടുന്ന ഒരാളുടെ സാമാന്യവിവരത്തിന്റെ ഭാഗമാണ് ഗ്രീക്ക് ഇതിഹാസകഥകൾ. പക്ഷെ നൂറ്റാണ്ടുകളോളം യൂറോപ്പിലുള്ളവർ ഇതിനെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞിരുന്നതേയില്ല.

ഗ്രീക്ക് ഭാഷയും സംസ്ക്കാരവും യൂറോപ്പിൽ എത്തിയതെങ്ങിനെയാണെന്ന് ഇന്ന് കൃത്യമായി നമുക്കറിയാം. പക്ഷെ, പാശ്ചാത്യലോകം അത് തുറന്ന്, ഉച്ചത്തിൽ, സമ്മതിക്കാറില്ലെന്നു മാത്രം.

റോമൻസ് ഗ്രീക്കിലെ പ്രാചീനകൃതികളെ അവഗണിച്ചെങ്കിലും അവയിൽ മിക്കതും സിറിയക്ക് (ഇപ്പോൾ മൃതഭാഷ), അറബിക്ക്, പേർഷ്യൻ ഭാഷകളിലേക്ക് തർജ്ജമ ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നു.

അവ യൂറോപ്പിലേക്ക് വന്നതിന്റെ ചരിത്രം വളരെ സങ്കീർണ്ണമാണ്. ചുരുക്കിയെഴുതാം.

എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിൽ സ്‌പെയിൻ ഏതാണ്ട് മൊത്തം അറബികളുടെ കീഴിലായി. AD 732-ൽ അവർ ഫ്രാൻസിലെ Poitiers എന്ന പ്രദേശം കീഴടക്കി. 902-ൽ സിസിലിയും അവരുടെ കീഴിലായി. സ്‌പെയിനിലെ മുസ്ലീം ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന അൽ ഹക്കം രണ്ടാമൻ (Al-Hakam II) അന്ന് അറബിഭാഷയിലുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ പുസ്തകങ്ങളും ശേഖരിക്കാൻ ശ്രമം നടത്തി. ഈ ശ്രമത്തിന്റെ ഫലമായി സ്‌പെയിനിൽ ഒരു വൻ ഗ്രന്ഥശേഖരമുണ്ടായി. ഇതേത്തുടർന്ന് അറബ് പണ്ഡിതന്മാരായ Muhammud ibn 'Abdun, 'Abdu'l-Rahman ibn Ismail തുടങ്ങിയവർ സ്പെയിനിലെത്തുകയും ഗ്രീക്ക് വിജ്ഞാനം പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെയാണ് ഗ്രീക്ക് ചികിത്സാരീതികളും സാഹിത്യവും ഫിലോസഫിയുമൊക്കെ യുറോപ്പിലാദ്യമായി എത്തുന്നത്.

ക്രിസ്തുമതം ആവിര്ഭവിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഗ്രീസിലുണ്ടായ വിജ്ഞാനത്തെ ക്രിസ്ത്യൻ യൂറോപ്പിന് പേഗൻവിജ്ഞാനമായിമാത്രമാണ് കാണാൻ സാധിച്ചത്. ഇതും ഒരു കാരണമായിരുന്നു.

എന്നാൽ അറബികളിലൂടെ, നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കുശേഷം ഇത് യൂറോപ്പിൽ പ്രചരിച്ചപ്പോൾ യുറോപ്യൻജനത അതൊരു വൻആഘോഷമായി കൊണ്ടാടി. ഇന്നും ഇരുണ്ടയുഗത്തു ജീവിക്കുന്നുവെന്ന് ചിലരെങ്കിലും കരുതുന്ന അറബികളുടെ ശ്രമഫലമായാണ് യൂറോപ്പിലെ ഇരുണ്ടകാലം ഇല്ലാതായി, ജ്ഞാനോദയകാലം തുടങ്ങുന്നതെന്ന് സമ്മതിക്കുന്നത് അത്ര സുഖമുള്ള കാര്യമല്ലല്ലോ.

ഏഴ്:  ഗ്രീക്ക് ഭാഷയുടെയും ഇതിഹാസങ്ങളുടെയും സ്വാധീനം

ഹെലൻ ഓഫ് ട്രോയി

ഷേക്‌സ്പിയറിന്റെ സമകാലികനായിരുന്ന ക്രിസ്റ്റഫർ മാർലോ എഴുതിയ വിഖ്യാതമായ നാടകമാണ് ഡോക്ടർ ഫൗസ്റ്റസ്.

മഹാപണ്ഡിതനായിരുന്ന ഫൗസ്റ്റസ് സാത്താനുമായി ഒരു ധാരണയുണ്ടാക്കുന്നു - സാത്താൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം സാധിച്ചുകൊടുക്കും. പക്ഷെ, കരാർകാലാവധിയുടെ അവസാനം ഫൗസ്റ്റസിന്റെ ആൽമാവിനെ സാത്താനു കൊടുക്കണം. നായകനു സമ്മതം.

ഫൗസ്റ്റസ് തന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഓരോന്നായി സാധിക്കുന്നു. അതിലൊന്ന് ഗ്രീക്ക് സൗന്ദര്യഭാമമായ ഹെലനെ നേരിൽ കാണുകയെന്നതാണ്. നോ പ്രോബ്ലം.. സാത്താൻ ഹെലനെ ഫൗസ്റ്റസിന്റെ മുന്നിൽ ഹാജരാക്കി. ഹെലന്റെ സൗന്ദര്യം കണ്ട് മതിമറന്നുപോയ പണ്ഡിതൻ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു...

"Brighter art thou than flaming Jupiter
When he appear'd to hapless Semele;
More lovely than the monarch of the sky
In wanton Arethusa's azur'd arms;
And none but thou shalt be my paramour!"

ഇതിൽ പറയുന്ന ജൂപ്പിറ്റർ, ഗ്രീക്ക് ദേവനായ സ്യൂസിനു റോമാക്കാർ കൊടുത്ത പേരാണ്. സെമിലിയാകട്ടെ ഗ്രീക്ക് ഇതിഹാസത്തിലെ ഒരു ദുരന്തകഥാപാത്രം. അറത്തൂസ (Arethusa) ഗ്രീക്ക് ഇതിഹാസങ്ങളിൽ Nereus-യുടെ മകളാണ്.

ഗ്രീക്ക് ഇതിഹാസങ്ങളെ ഇംഗ്ലീഷിലെ എഴുത്തുകാർ പരിചയപ്പെട്ടതിന്റെ ആഘോഷത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ സാമ്പിളാണ് മുകളിൽ കണ്ടത്.

ഷേക്‌സ്‌പിയറിനും ഇതേ അസുഖമുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളിലുടനീളം ഗ്രീക്ക് സ്വാധീനം കാണാം.

എലിസബത്തൻ എഴുത്തുകാരിൽ മാത്രമല്ല ഈ സ്വാധീനം പ്രകടമാകുന്നത്. റൊമാന്റിക്ക് കവികളായി കണക്കാക്കിയിരുന്ന ഷെല്ലി, കീറ്റ്സ് ഇവരുടെ രചനകളിലും ഇതേ സ്വാധീനം വ്യക്തമാണ്. ആധുനികസാഹിത്യത്തിലും ഈ സ്വാധീനം തുടരുന്നു.

Antique, idol, dialogue, geography, grammar, architect, economy, encyclopaedia, telephone, microscope... തുടങ്ങിയ ഏതാണ്ട് ഒന്നര ലക്ഷം ഇംഗ്ലീഷ് വാക്കുകൾ ഗ്രീക്കിൽ നിന്നും വന്നതായിട്ടാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്.

മലയാളികളിൽ നല്ലൊരു ശതമാനം പേര് ഉപയോഗിക്കുന്നതാണല്ലോ ആൻഡ്രോയിഡ് ഫോണുകൾ. ഈ ആൻഡ്രോയിഡ് എന്ന വാക്കിന് ഇലിയഡിലെ വീരനായകനായ ഹെക്ടറിന്റെ ഭാര്യ, ആൻഡ്രോമെക്കിയുമായിമായി അടുത്ത ബന്ധമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ സംശയിക്കുന്നു.

സാഹിത്യത്തെക്കാൾ കൂടുതൽ ഗ്രീക്ക് സ്വാധീനിച്ചത് ഒരു പക്ഷെ, ശാസ്ത്രത്തെയായിരുന്നു. രോഗങ്ങളുടെയും മരുന്നുകളുടെയും പേരുകളിൽ ഗ്രീക്ക് സ്വാധീനം വല്ലാതെയുണ്ട്.

ചുവടെ കൊടുക്കുന്ന നീണ്ട ലിസ്റ്റിൽനിന്നും ഗ്രീക്ക് സ്വാധീനം മനസിലാക്കാം.

anti (old) – antique, antiquated
arch (first, ancient) – archetype, archangel
athl (prize) – athlete, athletic
auto (self) – automatic, automobile, autonomous
basi (bottom) – basic
bibl (book) – bibliography, bible
centr (center) – eccentric
cid (fall) – accident
ceram (clay) – ceramic
doc (teach) – doctor, doctorate
graph (draw, write) – graphic
id, ido (shape) – idol, idolize
kudo (glory) – kudos
log (thought, word, speech) – logic, logical
mim (repeat) – mimic
par, para (beside or near) – parallel, parameter
sacchar (sugar) – saccharin
sy, sym (with) – symbol, system
tele (far, end) – telephone, telegraph, telescope
the (put) – theme, thesis, thesaurus
zon (belt, girdle) – zone

Words Found in Science

The following Greek roots can be found in various scientific vocabularies.
acro (height, summit) – acrophobia
aesthet (feeling, sensation) –- aesthetics
archeao (ancient) – archeology
baro (weight, pressure) – barometer
bio (life) – biology
calli (beautiful) – calligraphy
carci (cancer) – carcinoma, carcinogen
chrom (color) – chromosome, chromatic
dactyl (finger, toe, digit) – dactylology
dino (terrible, to fear greatly) – dinosaur
dys (bad, ill) – dysentery, dysplasia, dystrophy
eco (house) – ecology, economics
endo (inside) – endocrine
epi (upon) – epicenter
geo (earth) – geology, geography, geological
hal, halo (salt) – halogen
hel, helo (sun) – helium
hex (six) – hexagon
is, iso (equal, same) – isometric
kine (movement, motion) – kinesis, kinetic, kinesthetic
leuco, leuko (white) – leukemia, leucocytes
lip, lipo (fat) – liposuction
meaning (membrane) – meningitis
meno (moon) – menopause
narc (numb) – narcolepsy, narcotics
naut (ship) – nautical
oed (swollen) – edema
paed (child) – pediatric
path (to feel, hurt) – pathology,
rhiz (root) – rhizome
schem (plan) – schematic
scler (hard) – scleroderma, sclerosis
techn (art, skill) – technology, technological
xen (foreign) – xenophobia
zo (animal) – zoo, zoology
zym (ferment) – enzyme

Prefixes and Suffixes

In addition to being the root that creates a word, Greek words can also be found in the prefixes and suffixes used in daily language. Here is a short list:

Prefixes

a-, an- (without) – atypical
anti-, ant- (opposite) – anticlimax, antacid
hyper- (excessive) – hyperactive, hypersensitive
mono- (one, single) – monologue, monosyllable
neo- (new, recent) – neonatal, neoclassical
pan- (all) – pandemic, panorama

Suffixes

ism (the act, state or theory of something) – racism, optimism, Buddhism
ize (to make into something) – Americanize, legalize, computerize
graph (something written or drawn) – phonograph, photograph, seismograph
logy (the study of something) – biology, geology, zoology
oid (the shape or form of something) – humanoid, trapezoid
phobe, -phobia (fear or terror of something) – agoraphobia, claustrophobia
phone (something that receives or emits sound) – telephone, gramophone

എട്ട്:  ബൈബിളിന്റെ സ്വാധീനം.

വില്യം ടിൻഡൽ

ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയെ ഇന്നത്തെ നിലയിലെത്തിക്കാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സഹായിച്ചത് രണ്ടു "വില്യംസ്‌" ആണ്. ഒന്ന് വില്യം ടിൻഡൽ (William Tyndale), രണ്ട് വില്യം ഷേക്‌സ്‌പിയർ (William Shakespeare).

നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ബൈബിൾ ലത്തീൻ ഭാഷയിലാണ് നിലനിന്നിരുന്നത്. അത് വായിച്ചു മനസിലാക്കുക സാധാരണക്കാരന് സാധ്യമായിരുന്നില്ല. സാധാരണക്കാരൻ ബൈബിൾ അറിഞ്ഞത് പുരോഹിതരിലൂടെമാത്രമാണ്. അവരാകട്ടെ, അവർക്കുവേണ്ടതു മാത്രം ജനത്തിനു നൽകി. പുരോഹിതരിൽ ചിലരെങ്കിലും ലത്തീനിൽ കാര്യമായ വ്യുൽപത്തി ഇല്ലാത്തവരുമായിരുന്നു.

ഇതിനെതിരെയും, സഭയിലെ മറ്റു തോന്ന്യാസങ്ങൾക്കെതിരെയും ആദ്യമായി ശക്തമായി ശബ്ദമുയർത്തിയത് ജോൺ വിക്ക്ലിഫാണ് (John Wycliffe). ഇദ്ദേഹം ജനിച്ചത് 1320-കളിലായിരുന്നു. ഫിലോസഫറും തിയോളജിയനുമായിരുന്ന വിക്ക്ലിഫ് ലത്തീൻ ഭാഷയിൽ അഗാധ പാണ്ഡിത്യമുണ്ടായിരുന്നയാളാണ്. സഭാമേലധികാരികളുടെ ധാർഷ്ട്യവും അഴിമതിയും കുറയണമെങ്കിൽ സാധാരണക്കാരന് ദൈവവചനം വായിച്ചു മനസിലാക്കി, പുരോഹിതരുടെ സഹായമില്ലാതെ നല്ല ജീവിതം നയിക്കാനാവണം എന്നു വിശ്വസിച്ച വിക്ക്ലിഫ്, 1380-ൽ ബൈബിൾ ലത്തീനിൽനിന്നും ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുത്താൻ തീരുമാനിച്ചു. ഒരു പറ്റം സുഹൃത്തുക്കളുടെ സഹായത്താൽ കുറെയേറെ കൈയെഴുത്തുപ്രതികൾ തയ്യാറാക്കി.

ഇന്നും ഇതിന്റെ ഏതാണ്ട് 170 പ്രതികൾ ലഭ്യമാണ്. ആ നിലയ്ക്ക് എത്രമാത്രം കോപ്പികൾ തയ്യാറാക്കിയെന്നും അതെത്രമാത്രം ക്ലേശകരമായിരുന്നുവെന്നും ഊഹിക്കാമല്ലോ.

വിക്ക്ലിഫ് തയ്യാറാക്കിയ ഇംഗ്ലീഷ് ബൈബിളിൽ ലത്തീൻറെ ഭൂതം നല്ലവണ്ണമുണ്ടായിരുന്നു. ലത്തീൻ വ്യാകരണം തീരെ വിട്ടുകളയാൻ അദ്ദേഹം തയ്യാറായില്ല. ഫലം: ഇതുപോലുള്ള വാചകങ്ങൾ - "Lord go from me for I am a man sinner."

ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകത്തിലൂടെയാണ് An eye for an eye എന്ന പ്രയോഗം ഇംഗ്ലീഷിൽ കടന്നുവന്നത്. കൂടാതെ, നിരവധി പുതിയ വാക്കുകളും. ഏതാനും ഉദാഹരണങ്ങൾ:

Barbarian, birthday, childbearing, communication, crime, dishonour, envy, frying pan, humanity, injury, jubilee, madness, middleman, novelty, oppressor, philistine, pollute, puberty, unfaithful .

City, profession, emperor, justice, cradle, suddenly, angel, multitude, തുടങ്ങിയ ഏതാണ്ട് ആയിരത്തോളം ലത്തീൻ വാക്കുകൾ ഈ പരിഭാഷയുടെ ഇംഗ്ലീഷിലെത്തി.

പക്ഷെ, ഇദ്ദേഹത്തെ സഭ വെറുതെ വിട്ടില്ല 1382-ൽ ലണ്ടനിലെ Black Friars-ൽ വച്ചു നടന്ന സിനഡ് ഇദ്ദേഹത്തെ ദൈവനിഷേധി(Heretic)യായി വിധിച്ചു. ശിക്ഷാനടപടികളുണ്ടാകുന്നതിനു മുന്നേ വീക്ക്ലിഫ് അന്ത്യശ്വാസം വലിച്ചു. പക്ഷെ, സഭയുടെ ക്രോധം പെട്ടെന്നൊന്നും ശമിച്ചില്ല. 1384-ൽ അന്തരിച്ച വീക്ക്ലിഫിന്റെ ഭൗതികാവശിഷ്ടം മുപ്പത്തിയൊന്നു വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം, 4 May 1415 May നാലാംതിയതി മാന്തിയെടുത്തു കത്തിച്ച്, ചാരം നദിയിലൊഴുക്കി.

വീണ്ടും പതിമൂന്നു വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം, സാധിക്കുന്നത്ര കോപ്പികൾ കണ്ടെടുത്ത് അവയെല്ലാം അഗ്നിയ്ക്കിരയാക്കി.

പക്ഷെ, ഇതുകൊണ്ടൊന്നും ജനത്തിന്റെ മനസിലാകുന്ന ഭാഷയിലൊരു ബൈബിൾ ഉണ്ടാവുകയെന്ന് ആഗ്രഹം ഇല്ലാതായില്ല. കുറെ വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം അടുത്ത "സഭാവിരുദ്ധൻ" രംഗപ്രവേശം ചെയ്തു - വില്യം ടിൻഡൽ (William Tyndale).

1494-ൽ ജനിച്ച ടിൻഡൽ വിക്ക്ലിഫിന്റെ പാതയിലൂടെ നടക്കാൻതന്നെ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷെ, വിക്ക്ലിഫിനു സംഭവിച്ചതെന്താണെന്ന് നല്ലവണ്ണം അറിയാമായിരുന്ന ടിൻഡൽ തന്റെ സാഹസങ്ങൾ ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ മണ്ണിൽവച്ചു നടത്തുന്നത് ആരോഗ്യത്തിനു ഹാനികരമാണെന്നു മനസിലാക്കി, 1524-ൽ ജർമ്മനിയിലെ കൊളോണിൽ അഭയംതേടി. രണ്ടുവര്ഷത്തിനുശേഷം, ലത്തീൻ, ഗ്രീക്ക് ബൈബിളുകളിൽനിന്നും ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് പുതിയൊരു പരിഭാഷ തയ്യാറാക്കി. അപ്പോഴേയ്ക്കും അച്ചടിയന്ത്രം നിലവിൽ വന്നിരുന്നതുകൊണ്ട് കൂടുതൽ കോപ്പികൾ സാധ്യമായി. ആറായിരം കോപ്പികൾ അച്ചടിപ്പിച്ചു.

ഈ വിവരം മണത്തറിഞ്ഞ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ രാജാവും (ഹെൻറി എട്ടാമൻതന്നെ. പക്ഷെ, അദ്ദേഹം അന്നൊക്കെ വത്തിക്കാന്റെ വേണ്ടപ്പെട്ടയാളായിരുന്നു) സംഘവും ഇതിന്റെ കോപ്പി രാജ്യത്തെത്താതിരിക്കാനുള്ള സകല സംവിധാനങ്ങളുമൊരുക്കി. എങ്കിലും, കോപ്പികൾ എത്തുകതന്നെ ചെയ്തു. അപ്പോൾ ലണ്ടൻ ബിഷപ്പിനൊരു ബുദ്ധി തോന്നി - മുഴുവൻ കോപ്പികളും വിലയ്ക്കു വാങ്ങുക. ഇതറിഞ്ഞ ടിൻഡൽ പറഞ്ഞു - "കത്തിച്ചുകളയാൻ വേണ്ടിയാണ്!" എങ്കിലും അദ്ദേഹം കോപ്പികൾ മുഴുവൻ ബിഷപ്പിനു വിറ്റു. അങ്ങനെ ,ലഭിച്ച പണം കൊണ്ട്, അടുത്ത പരിഷ്‌ക്കരിച്ച പതിപ്പ് തയ്യാറാക്കി.

ഭാഷാപരമായി പറഞ്ഞാൽ ഇതൊരു വിപ്ലവമായിരുന്നു.

ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയ്ക്ക് ഇന്നു നാം കാണുന്ന ചാരുത ആദ്യമായി കൈവരുന്നത് ടിൻഡലിന്റെ ബൈബിളിലൂടെയാണ്.

Let there be light, My brother's keeper, flowing with milk and honey, sign of the time, apple of my eye, the spirit is willing but the flesh is weak, eat drink and be merry, broken hearted, stranger in a strange land, a law unto themselves, - എന്നീ പ്രയോഗങ്ങൾ കൂടാതെ, Scapegoat, beautiful, fishermen, zealous, തുടങ്ങിയ നിരവധി പുതിയ വാക്കുകളും ഭാഷയ്ക്ക് ലഭിച്ചു.

1611-ൽ അന്നത്തെ രാജാവായിരുന്ന ജെയിംസ് ഒന്നാമൻ മുൻകൈയെടുത്തു തയ്യാറാക്കിയ ഔദ്യോഗിക ബൈബിളിൽ (Standar Bible of King James) ഏതാണ്ട് 85 ശതമാനം ഭാഗങ്ങൾ ടിൻഡലിന്റെ പരിഭാഷയിൽനിന്നും യാതൊരു മാറ്റവുമില്ലാതെ എടുത്തതാണെന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്.

ടിൻഡലിന്റെ ഗതി എന്തായെന്ന് അറിയേണ്ടേ?

1535-ൽ രാജാവിന്റെ ചാരന്മാർ ബെൽജിയത്തിലുള്ള Antwerp നഗരത്തിൽവച്ച ടിൻഡലിനെ പിടികൂടുകയും, 6 October 1536 ഒക്ടോബർ ആറാംതിയതി അദ്ദേഹത്തിന്റെ നാല്പത്തിരണ്ടാം വയസ്സിൽ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു വധിച്ചു. ഭൗതിക ശരീരം കത്തിച്ചുകളഞ്ഞു.

ടിൻഡലിന്റെ അവസാന വാചകം ഇതായിരുന്നു: "Lord, open the King of England's eyes."

ഇംഗ്ലണ്ടിലെ രാജാവിന്റെ കണ്ണ് താമസിയാതെതന്നെ തുറക്കപ്പെട്ടു.

തന്റെ സ്പെയിന്കാരി രാഞ്ജി, കാതറൈനുമായി വിവാഹമോചനം നേടിയ ഹെൻറി പുനർവിവാഹം ചെയ്യാനായി വത്തിക്കാന്റെ നുകത്തിൽനിന്നും മോചിതനായി. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ സഭയുടെ തലവൻ താൻ തന്നെയാണെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചു. അപ്പോൾ, വത്തിക്കാന്റെ അനുവാദമില്ലാതെ ബൈബിൾ തയ്യാറാക്കാമെന്ന സ്ഥിതിയുണ്ടായി.

അങ്ങനെ ഹെൻറി എട്ടാമന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം നിയമസാധുതയുള്ള ഇംഗ്ലീഷ് ബൈബിളും തയ്യാറായി. അതിന്റെ പിന്നാലെ നിരവധി ബൈബിൾ പതിപ്പുകൾ ഉണ്ടായി. ഇതിനൊരു വിരാമമുണ്ടായത് 1611-ൽ ജെയിംസ് ഒന്നാമൻ രാജാവിന്റെ കാലത്ത് ഔദ്യോഗിക ബൈബിൾ പുറത്തിറങ്ങിയതോടെയാണ്.

ഏതാണ്ട് മൊത്തം ജനത ക്രിസ്ത്യാനികളായിരുന്ന അന്നത്തെ ഇംഗ്ലീഷ്കാരുടെയിടയിൽ ഏറ്റവും പ്രചാരമുള്ള പുസ്തകമായിരുന്നു ബൈബിൾ. പള്ളിപ്രസംഗങ്ങളിലൂടെയും പ്രാർത്ഥനകളിലൂടെയും ബൈബിൾഭാഷയുമായി ജനം പരിചയപ്പെട്ടു. അവർ അങ്ങനെ പരിചയപ്പെട്ട ഭാഷ ഉണർവും ഭംഗിയുമുള്ളതായിരുന്നു.

"ഒരു പറ്റമാളുകൾ ചേർന്ന് ആദ്യമായുണ്ടാക്കിയ സാഹിത്യം" എന്നാണ് കിംഗ് ജെയിംസ് ബൈബിൾ വിശേഷിക്കപ്പെടുന്നത്.

ഈ മനോഹരമായ ഭാഷ താമസിയാതെ എലിസബത്തൻ എഴുത്തുകാരുടെ കൈയിൽ അതിമനോഹരമായ ഉപകരണമായി.

ഒൻപത്:  ഷേക്‌സ്‌പിയറിയൻ സ്വാധീനം.

വില്യം ഷേക്‌സ്പിയർ

ലോകപ്രശസ്ത നാടകകൃത്തും കവിയുമായ വില്യം ഷേക്‌സ്പിയർ എന്നാണ് ജനിച്ചതെന്ന് കൃത്യമായി ആർക്കുമറിയില്ല. എങ്കിലും 1564 ഏപ്രിൽ ഇരുപത്തിയാറാം തിയതി അദ്ദേഹം മാമോദീസ മുങ്ങിയതിന്റെ രേഖയുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെയാണെന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന മുപ്പത്തിയൊമ്പത് നാടകങ്ങളും 154 Sonnets എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഹൃസ്വകവിതകളുമുണ്ട്. പക്ഷെ, ഷേക്‌സ്പിയറിയെക്കുറിച്ചും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനകളെക്കുറിച്ചും എഴുതപ്പെട്ട പുസ്തകങ്ങൾ പല ഗ്രന്ഥശാലകളിലെ മൊത്തം പുസ്തകങ്ങളെക്കാൾ കൂടുതലായിരിക്കാം.

പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് വലിയ, വലിയ ആളുകൾ അദ്ദേഹത്തെ വിലയിരുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഞാനായി ആ സാഹസത്തിനു മുതിരുന്നില്ല. ഇവിടെ പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് അദ്ദേഹം ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയ്ക്കു നൽകിയ സംഭാവനകളെക്കുറിച്ചു മാത്രമാണ്.

ഷേക്‌സ്പിയറിനെക്കുറിച്ച John Dryden എന്ന നാടകകൃത്ത്/കവി ഇങ്ങനെ പറയുന്നു.

“He was the man who of all modern, and perhaps ancient poets, had the largest and most comprehensive soul.

But Shakespeare’s magic could not copied be; Within that circle none durst walk but he.

He was naturally learned; he needed not the spectacles of books to read nature. He looked inwards, and found her there.”

ശരിയാണ്, അദ്ദേഹത്തിന് വലിയ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പിന്ബലം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഷേക്‌സ്പിയർ ലണ്ടനിൽ എത്തുമ്പോൾ അവിടെ ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസമുണ്ടായിരുന്ന ക്രിസ്റ്റഫർ മാർലോയെപ്പോലുള്ള എഴുത്തുകാർ അരങ്ങ് വാഴുകയായിരുന്നു. പലപ്പോഴും "കോളേജിന്റെ പടി കാണാത്തവൻ" എന്ന കാരണത്താൽ അദ്ദേഹം പരിഹസിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അതുല്യമായ സർഗ്ഗശേഷിയുമായി ജനിച്ച അദ്ദേഹത്തിന് അതൊന്നും തടസ്സമായിരുന്നില്ല.

ലോകം കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ എഴുത്തുകാരൻ എന്ന പദവി ചിലരെങ്കിലും നൽകിയിട്ടുള്ള (ആ ചിലരിൽ എത്രപേർ കാളിദാസനെ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്?) ഷേക്‌സ്പിയർ ഓരോ ഇംഗ്ലീഷുകാരന്റെയും അഭിമാനമാണ്.

ഷേക്‌സ്പിയർ ലണ്ടനിലെത്തുമ്പോൾ അന്നത്തെ രാഞ്ജി ഒന്നാം എലിസബത്തായിരുന്നു. ആറു ഭാഷകളിൽ പ്രാവീണ്യമുണ്ടായിരുന്ന രാഞ്ജി സ്വന്തമായി കവിതകൾ രചിച്ചിരുന്നു. അവരുടെ സാഹിത്യതാല്പര്യത്തിന്റെ ഫലമാകാം അവരുടെ ഭരണകാലം ഇംഗ്ലീഷ് സാഹിത്യത്തിന്റെ സുവർണ്ണകാലമായി അറിയപ്പെടുന്നത്. നല്ല എഴുത്തുകാരെ അവർ തീർച്ചയായും പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു.

ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോൾ വേണ്ടത്ര അംഗീകാരം ലഭിക്കാതിരുന്ന കവിയുടെ തൂലികയിൽ നിന്നും "When to the sessions of sweet silent thought i summon up remembrance of things past..." പോലുള്ള മനോഹരമായ വാക്കുകൾ ഒഴുകി. ഷേക്‌സ്പിയറിന്റെ പ്രതിഭയ്ക്ക് പദദാരിദ്ര്യം ഒരിക്കലും പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. പറ്റിയ വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ വരുമ്പോൾ അദ്ദേഹം പുതിയ വാക്കുകൾ സൃഷ്ടിച്ചു. അത്തരത്തിൽപെട്ട രണ്ടായിരത്തിനും മൂവായിരത്തിനുമിടയിലുള്ള വാക്കുകൾ ഇന്ന് ഇംഗ്ലീഷ്ഭാഷയിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ട്. വാക്കുകൾ മാത്രമല്ല, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചില പുതിയ പ്രയോഗങ്ങളും പരക്കെ ഇന്നും ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു.

അക്കാലഘത്തിൽ antic എന്ന വാക്കിന് വിഡ്ഢി എന്നായിരുന്നു അർത്ഥം. Julius Caesar എന്ന തന്റെ കൃതിയിൽ "വിഡ്ഢിയാക്കുക" എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അദ്ദേഹം അന്നുവരെ ആരും ഉപയോഗിക്കാതിരുന്ന ഒരു വാക്ക് ഉപയോഗിച്ചു - anticked.

അങ്ങനെ എത്രയെത്ര പുതിയ പ്രയോഗങ്ങൾ, പുതിയ വാക്കുകൾ. ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ (ഇതിൽ പലതും നമ്മളിൽ പലരും നിത്യമെന്നോണം ഉപയോഗിക്കുന്നവയാണ്..)

ചില പ്രയോഗങ്ങൾ (Phrases)

To hold the mirror up to nature,
Vanish into thin air,
A heart of gold,
In a pickle,
A wild goose chase,
Fair play,

അദ്ദേഹം ഭാഷയ്ക്ക് സംഭാവന ചെയ്ത വാക്കുകളിൽ ചിലത്:

Grovel, Gossip, Bedazzled, Gloomy, Obscene, Accommodation, Barefaced, Misanthrope, Leapfrog, Lacklustre, Advertising, Assassination, Courtship, Dexterously, Indistinguishable, Premeditated, Reliance.

ഏതാനും വാക്കുകളും പ്രയോഗങ്ങളും നല്കിയെന്നതല്ല ഷേക്‌സ്പിയറിന്റെ സംഭാവന.

ഒന്നാം എലിസബത്ത് രാഞ്ജിയുടെയും അവർക്കുശേഷം വന്ന ജെയിംസ് ഒന്നാമന്റെയും ഭരണകാലത്ത് ഒരു ചെറുദ്വീപിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഇംഗ്ലീഷ് ജനത ലോകം വെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ വിവിധ ദിശകളിലേയ്ക്ക് കപ്പൽയാത്രകൾ നടത്തിയപ്പോൾ, അവർക്ക് സ്വയം അഭിമാനിക്കാനും, അത് ലോകത്തിന്റെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിൽ വ്യാപിപ്പിക്കാനും ഉപയോഗിച്ച, ഒരുപാടു ചേരുവകൾ ചേർന്നുണ്ടായ, ആംഗലേയഭാഷയ്ക്ക് സൗന്ദര്യവും തിളക്കവും മാന്യതയും നൽകിയവരിൽ ഒന്നാമൻ ഷേക്‌സ്പിയർ തന്നെ.

ബെൻ ജോൺസൺ എന്ന കവി ഷേക്‌സ്പിയറിനെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞ വാചകം ഉദ്ധരിച്ച് ഇത് അവസാനിപ്പിക്കുന്നു.

He was not of an age, but for all time!

പത്ത്:  ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ.

ഓസ്‌ക്കാർ വൈൽഡ്

ഇന്ത്യയിൽ സവർണ്ണാധിപത്യം ഉടനെയെങ്ങും അവസാനിക്കാൻ പോകുന്നില്ലയെന്നതിന് സമീപകാലസംഭവങ്ങൾ സാക്ഷി. ഇന്ത്യയിലെ ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയലധികൃതർ സവർണ്ണരെ എങ്ങിനെയാണ് കണ്ടിരുന്നതെന്നറിയില്ല. പക്ഷെ അവരുടെ ഭാഷയുടെ അകത്തളത്തിൽ ആദ്യം കയറിയിരുന്നത് ഒരു അവർണ്ണനായിരുന്നു - പറയൻ

Pariah എന്ന വാക്കിന് നിഘണ്ടുവിൽ കണ്ട ചരിത്രം ചുവടെ:

Pariah (n.)

1610s, from Portuguese paria or directly from Tamil (Dravidian) paraiyar, plural of paraiyan "drummer" (at festivals, the hereditary duty of members of the largest of the lower castes of southern

ഇതിൽനിന്നും 1610-ൽ ഈ വാക്ക് ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിൽ പ്രവേശിച്ചിരുന്നുവെന്നു കാണാം.

തമിഴിൽനിന്നുതന്നെ വന്ന വാക്കാണ് Curry എന്നും എവിടെയോ കണ്ടു. ഇവ കൂടാതെ "ബംഗ്ലോ" (ഒരു പക്ഷെ, ഇതിന്റെ ആദ്യകാലത്തെ അർത്ഥം "ബെംഗാളികളുടേതു പോലുള്ള വീട്" എന്നായിരിന്നിരിക്കാം) പോലെ നിരവധി വാക്കുകൾ മറ്റു ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽനിന്നും ഇംഗ്ലീഷിൽ കടന്നുകയറി.

കോഫി, ആൽക്കഹോൾ തുടങ്ങിയ വാക്കുകൾ അറബിയിൽനിന്നും വന്നതാണ്. അറബിയുടെ Al Kohl ആണ് ഇവിടെ ആൽക്കഹോൾ ആയിമാറിയത്. ഒരു പക്ഷെ, നമ്മുടെ സ്വന്തം കള്ളും ഇതേ അറബി വാക്കിൽനിന്നും വന്നതാകാം.

പക്ഷെ, ആധുനിക ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയെ ഏറ്റവും കാര്യമായി മാറ്റിയത് അമേരിക്കയാണ്. അമേരിക്കൻ കുടിയേറ്റത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം ഇവിടെ നോക്കേണ്ടതുണ്ട്.

യൂറോപ്പിന്റെ വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽനിന്നും ഇന്നത്തെ അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലേയ്ക്ക് (USA) കുടിയേറ്റമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അവിടെ ഏറ്റവുമാദ്യം ചെന്നെത്തിയത് ഇംഗ്ലീഷുകാരാണ്. മതപരമായ കാരണങ്ങളാൽ രാജ്യത്തെ ഭരണാധികാരികളോട് വിയോജിപ്പുണ്ടായിരുന്ന Puritans എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നവർ. അവർ പൊതുവെ യാഥാസ്ഥിതികരായിരുന്നു. അവരുടെ ഭാഷ അങ്ങനെതന്നെ നിലനിർത്താൻ താല്പര്യമുള്ളവർ. എന്നാൽ കാലാന്തരത്തിൽ ബ്രിട്ടന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽനിന്നും മറ്റു യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽനിന്നും കുടിയേറ്റമുണ്ടായപ്പോൾ അന്നാട്ടിലെ ഭാഷ മാറി. എങ്കിലും ഇവിടെയൊരു അത്ഭുതം നിരീക്ഷിക്കാം.

ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ഭാഷയ്ക്ക് പ്രാദേശികവ്യത്യാസം മാത്രമല്ല, വർഗ്ഗവ്യത്യാസവുമുണ്ടായിരുന്നു. പ്രഭുക്കന്മാരും ഉന്നതകുലജാതരും സാധാരണക്കാരുടെ ഇംഗ്ലീഷായിരുന്നില്ല സംസാരിച്ചിരുന്നത്. ഏറ്റവുംകൂടുതൽ വ്യത്യാസം ഉച്ചാരണത്തിലായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇത്രയും വലിയ അമേരിക്കയിൽ ഉച്ചാരണത്തിലുള്ള പ്രാദേശികവ്യതിയാനം നിസ്സാരമാണ്. ഡച്ചുകാരും (New Amsterdam എന്ന നഗരമാണ് പിന്നീട് ന്യൂയോർക്ക് ആയത്) സ്‌പെയിൻകാരും എല്ലാം ആ പുതിയ രാജ്യത്ത് ലയിച്ചു. അവരെല്ലാവരും ഒരേ ഭാഷ, ഒരേ രീതിയിൽ സംസാരിച്ചു.

1783-ൽ Noah Webster എന്നൊരാൾ "Blue-Backed Speller" എന്ന പേരിലൊരു പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അതിൽ അമേരിക്കക്കാർക്ക് ഉപയോഗിക്കാൻ വാക്കുകളുടെ സ്പെല്ലിംഗ് നിജപ്പെടുത്തി. അങ്ങനെ, Honour, colour - lost "u." Traveller, Waggon - lost its double letters, In Theatre and Centre - re became er, Defence became defense, Axe lost its "e."

അമേരിക്കൻ ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് പല ഭാഷകളിൽനിന്നും പുതിയ വാക്കുകൾ കടന്നുവന്നു. ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ.

Long time no see - literal translation from Red Indian language. Buck (for a dollar)

Ranch and Stampede from Spanish.

From Afro-American Vernacular:

Banana, Voodoo, Zebra, gorilla, chimpanzee, samba, mambo, banjo, bongo.

അമേരിക്കൻ സിനിമകളും, അവരുടെ സംഗീതവും ഈ പുതിയ ഭാഷയെ ലോകമെമ്പാടുമെത്തിച്ചു.

ആ ഭാഷ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഭാഷയിൽനിന്നും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ഇംഗ്ലീഷുകാരൻ, "Throw it into waste basket" എന്നുപറയുന്നതിനു പകരം അമേരിക്കക്കാരൻ "Bin it" എന്നു പറഞ്ഞു. ബ്രിട്ടീഷ് സായിപ്പിനിതു സഹിച്ചില്ല.

അമേരിക്കൻ ഇംഗ്ലീഷിന്റെ കടനന്നുവരവിനെ പ്ളേഗുബാധയോട് ഉപമിച്ചവരുണ്ടായിരുന്നു. കവി, കോളറിഡ്ജ്, നോവലിസ്റ്റ് ചാൾസ് ഡിക്കൻസ് തുടങ്ങിയവർ അമേരിക്കൻഭാഷയുടെ ആഢ്യത്തമില്ലായ്‌മയെ അപലപിച്ചിട്ടുണ്ട്.

"We have really everything in common with America nowadays except of course language." എന്നാണ് സരസനായ ഓസ്‌ക്കാർ വൈൽഡ് പറഞ്ഞത്.

എന്നാൽ ഒന്നാംലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ അമേരിക്ക ഇടപെട്ട് യൂറോപ്പിനു മുഴുവൻ ജർമ്മനി ഉയർത്തിയ വെല്ലുവിളിയിൽനിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തിയതോടെ ബ്രിട്ടിഷുകാർ അവരുടെ ഭാഷയോട് കൂടുതൽ സഹിഷ്ണുത കാണിച്ചുതുടങ്ങി.

കമ്പ്യൂട്ടർസാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ആവിര്ഭാവത്തിന്റെ ഫലമായി ഏറ്റവുംകൂടുതൽ പുതിയ വാക്കുകൾ കടന്നുവന്നത് ഇംഗ്ലീഷിലേയ്ക്കായിരുന്നു.

അമേരിക്കക്കാരൻ Bin it എന്നുപറഞ്ഞപ്പോൾ നെറ്റിചുളിച്ച ബ്രിട്ടീഷുകാരൻ കാലക്രമത്തിൽ Google it, Hoover the room എന്നൊക്കെ പറയാൻ തുടങ്ങി.

വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഭാഷ ഒരു കമ്പനി ബോർഡ് മീറ്ററിംഗിൽ ഉപയോഗിച്ചാൽ പലരും ഒന്നും മനസിലാവാനാവാതെ മുറിവിട്ട് എഴുന്നേറ്റുപോകും. ഇംഗ്ലീഷിനെ ഒരു ബിസിനസ്സ്ഭാഷയാക്കി മാറ്റിയെടുത്തത് അമേരിക്കക്കാരാണ്. വളച്ചുകെട്ടില്ലാതെ, കാര്യങ്ങൾ നേരെചൊവ്വേ പറയാൻ അവർ തുടങ്ങി, ലോകം - ബ്രിട്ടനടക്കം - അതേറ്റെടുത്തു.

ഇന്ന് പല അന്താരാഷ്‌ട്ര സംഘടനകളുടെ ഭാഷ ഇംഗ്ലീഷാണ്. നാറ്റോ, വേൾഡ് ബാങ്ക്, യുണൈറ്റഡ് നേഷൻസ്, OPEC, തുടങ്ങിയവ ഏതാനും ഉദാഹരണങ്ങൾമാത്രം.

മുപ്പത്തിൽതാഴെ അംഗരാജ്യങ്ങളുള്ള യൂറോപ്യൻ യൂണിയന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ശാപം അതിന് ഒരു പൊതുഭാഷയില്ലെന്നതാണ്. അത് കുറെയെങ്കിലും പരിഹരിക്കുന്നത് ഇംഗ്ലീഷാണ്. 1970-ൽ അവരുടെ രേഖകൾ ഡ്രാഫ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നതിന്റെ കണക്ക് ഇങ്ങനെയാണ്. 60 ശതമാനം ഫ്രഞ്ച് ഭാഷയിലും, 40 ശതമാനം ജർമ്മൻ ഭാഷയിലും. എന്നാൽ 1997 ആയപ്പോൾ ആ കണക്ക് മാറി, ഇങ്ങനെയായി: 45% ഇംഗ്ലീഷ്, 40% ഫ്രഞ്ച്, ബാക്കി അംഗരാജ്യങ്ങളിലെ ഭാഷകളിൽ 15%.

എല്ലാ ഭൂഖണ്ഡളിലും ഇംഗ്ലീഷിന്റെ ജൈത്രയാത്ര തുടരുന്നു. വിവിധപ്രദേശങ്ങളിൽ തനതായ പ്രയോഗങ്ങളും തനതായ താളവും സ്വീകരിച്ച് ഇംഗ്ലീഷ് വളരുകയാണ്.

ബ്രെക്സിറ്റ്‌ അടുത്ത വര്ഷം നടക്കുന്നതോടെ യൂറോപ്യൻ യുണിയനിലുള്ള ഇംഗ്ലീഷിന്റെ പ്രാധാന്യം കുറയുമോ? ഐറിഷ് റിപ്പബ്ലിക്ക് അംഗമായി തുടരുന്നതുകൊണ്ട് അതിനുള്ള സാധ്യത തീരെ കുറവാണ്.